Θα μας... folli-follie

Όταν έχουμε αστυνομοκρατία, λογοκρισία, εξωνημένα ΜΜΕ και προπαγάνδα, τι πολίτευμα έχουμε;

Όταν υπό το πρόσχημα της πανδημίας η μνήμη απαγορεύεται(εκδηλώσεις για Πολυτεχνείο και δολοφονία Γρηγορόπουλου), η κριτική δεν επιτρέπεται (απολύσεις δημοσιογράφων στην Αθήνα και στη Λάρισα), ελέγχεται ακόμα και η στάση του σώματος όταν μιλάει ο… μεγάλος αρχηγός(η περίπτωση του φωτογράφου Καλοδούκα στη Βουλή), όταν ένας άνθρωπος συλλαμβάνεται επειδή κυκλοφορούσε παρά την απαγόρευση και απελαύνετε, επειδή είναι αναρχικός, άραγε μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία;

Όταν νύκτωρ εξισώνονται τα πτυχία των πανεπιστημίων με τα απολυτήρια των ιδιωτικών κολλεγίων, όταν ευνοούνται σκανδαλωδώς οι εφοπλιστές, οι καναλάρχες και οι μεγαλοεργοδότες, ενώ ισοπεδώνονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τότε τι κυβέρνηση έχουμε;

Όταν χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν υπάρχουν ΜΕΘ και ΜΑΦ, επειδή στα μέσα μαζικής μεταφοράς οι εργαζόμενοι «παστώνονται» σαν σαρδέλες και στα εργοστάσια δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας, όταν κάποιοι κερδίζουν σκανδαλωδώς από την πανδημία μέσω των απευθείας κυβερνητικών αναθέσεων, όταν το θέμα των μασκών και του εμβολίου για τον κορονοϊό αποδεικνύονται ένα τεράστιο φιάσκο, αλλά τα εξωνημένα κανάλια μιλούν για τα Λεγραινά και τη… folli-follie, τότε τι καθεστώς, τάχα, έχουμε; Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία;

Ας μη γελιόμαστε, η περίφημη διάκριση των εξουσιών είναι θεωρητική (P. Rosanvallon). Η εκτελεστική(κυβέρνηση), η νομοθετική(Βουλή) και η δικαστική εξουσία ταυτίζονται(η ηγεσία της επιλέγεται από την κυβέρνηση). Αν εδώ προσθέσουμε και την εξουσία πάνω στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης μέσω του ελέγχου στη διαμόρφωση της ατζέντας τους, τότε αυτό δεν είναι δημοκρατία. Αυτή η  ιδιότυπη «ψευδο-δημοκρατία» νομιμοποιεί τον αυταρχισμό της στο όνομα της προστασίας από τη «μόλυνση». Μόνο που ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, έχει εδώ και καιρό καταγγείλει τη λογοκρισία και τις συλλήψεις υπό το πρόσχημα των fake news, το ρατσιστικό παροξυσμό εναντίον των «μολυσμένων ξένων», τις καταχρήσεις εξουσίας, τις νέες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται όχι μόνο για «καλό» αλλά και για την επιτήρηση, τον έλεγχο και την τιμωρία(δες την περίπτωση της Palantir).  

Είναι πασίδηλο πλέον ότι ο αυταρχισμός θα αυξάνεται όσο κρίσεις, όπως η σημερινή, θα απονομιμοποιούν πλήρως στα μάτια του κόσμου το κυρίαρχο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Ένας μικροσκοπικός ιός ξέσκισε το σελοφάν της δήθεν «δημοκρατίας» και τσάκισε τη μονοδοξία των παγκόσμιων ελίτ για την γραμμική κατεύθυνση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας προς μια πλανητική κοινωνία υπό την «ιερή» δράση του νόμου της αγοράς και των επιχειρήσεων. Αυτή η απίστευτα καλολαδωμένη μηχανή σταμάτησε από την έλλειψη κρεβατιών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και αναπνευστήρων. Σταμάτησε γιατί ο τρόπος λειτουργίας της νεοφιλελεύθερης οικονομίας είναι καταστροφικός.

Και όπως σημειώνει ο Νόαμ Τσόμσκι: «Θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες υγειονομικές κρίσεις(σ.σ. η μετάλλαξη του covid-19 το επιβεβαίωσε). Αυτή εδώ η πανδημία είχε προβλεφθεί εδώ και 10-15 χρόνια, από την επιδημία του SARS. Ήξεραν ότι θα έρθει κάποτε, αλλά δεν έκαναν τίποτε. Αν δεν αντιμετωπίσουμε τις αιτίες, οι επόμενες κρίσεις θα είναι ακόμη χειρότερες. Ο Ομπάμα, για παράδειγμα, είχε αναθέσει σε μια μικρή εταιρεία στην Καλιφόρνια την παραγωγή ποιοτικών αλλά φτηνών αναπνευστήρων για ΜΕΘ… Όμως η εταιρεία γρήγορα αγοράστηκε από μια μεγαλύτερη, την Covidien, που φτιάχνει ακριβούς αναπνευστήρες, και «έθαψε» το πρόγραμμα των φτηνών γιατί δεν ήθελε ανταγωνισμό στα προϊόντα της, και γι’ αυτό ακύρωσε το κυβερνητικό συμβόλαιο, με το επιχείρημα ότι δεν είναι αρκετά κερδοφόρο. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και η εξαιρετικά άγρια εκδοχή του που λέγεται νεοφιλελευθερισμός, αυτή που υποφέρουμε από τον καιρό του Ρήγκαν, με τις εξαιρετικά επιβλαβείς συνέπειες για όλους».