Η σφαγή στη Μοζαμβίκη και οι «καταραμένες» χώρες

Η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Κρίστι Νόεμ δήλωσε τη Δευτέρα στο X ότι είχε συστήσει στον Ντόναλντ Τραμπ «πλήρη απαγόρευση εισόδου σε υπηκόους από κάθε καταραμένη χώρα που έχει κατακλύσει το έθνος μας με δολοφόνους, αιμοδιψείς και τοξικομανείς» . «Δεν τους θέλουμε, ούτε έναν», είπε. Και αμ’ έπος αμ’ έργον, ανεστάλησαν οι αιτήσεις ασύλου των υπηκόων 19 «καταραμένων» χωρών από την Αφρική, την Ασία και την Κεντρική Αμερική (Αφγανιστάν, Βιρμανία, Τσαντ, Δημοκρατία του Κονγκό, Ισημερινή Γουινέα, Ερυθραία, Αϊτή, Ιράν, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν, Υεμένη, Μπουρούντι, Κούβα, Λάος, Σιέρα Λεόνε, Τόγκο, Τουρκμενιστάν και Βενεζουέλα).

Πρόκειται για τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, η φτώχεια των οποίων οφείλεται στην εκμετάλλευση του πλούσιου ορυκτού τους πλούτου από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα.

Η «καταραμένη» Δημοκρατία του Κονγκό για παράδειγμα είναι πλούσια σε κοβάλτιο που είναι απαραίτητο για την κατασκευή των ηλεκτρονικών συσκευών και των νέων όπλων, και το οποίο εκμεταλλεύονται κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Γυναίκες, άνδρες, ακόμα και νήπια δουλεύουν στα ορυχεία κοβαλτίου σαν σκλάβοι υπό την επιτήρηση στρατιωτικών συμμοριών που μισθοδοτούνται και εξοπλίζονται από τις πολυεθνικές εταιρείες.

Διαβάζω τώρα για τη σφαγή εκατοντάδων κατοίκων της Μοζαμβίκης (όχι, η Μοζαμβίκη δεν ανήκει ακόμα για την ώρα στις «καταραμένες» χώρες). Σύμφωνα με μια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στρατιώτες της κυβέρνησης της Μοζαμβίκης που πληρώνονται από την TotalEnergies ήταν υπεύθυνοι για μια σφαγή του 2021, την οποία αποκάλυψε για πρώτη φορά το POLITICO (Το έργο της Total στη Μοζαμβίκη έχει εκτιμώμενο κόστος 20,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων με προοπτική η επένδυση να φτάσει τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια.)

Οι στρατιώτες χώρισαν τους χωρικούς ανά φύλο και τους αφαίρεσαν τα χρήματα και τα τηλέφωνά τους. Περίπου 180 άτομα, κυρίως άνδρες, στριμώχτηκαν σε δύο κοντέινερ. Μια γυναίκα γέννησε δίπλα στις πόρτες. Σε κανέναν δεν δόθηκε φαγητό ή νερό. Στη συνέχεια, σε διάστημα τριών μηνών, οι στρατιώτες πήραν τους περισσότερους άνδρες και τους εκτέλεσαν.

«Οι χωρικοί ανέφεραν ότι ανακάλυψαν πτώματα στις γύρω γεωργικές εκτάσεις, που πιστεύεται ευρέως ότι είναι θύματα [στρατιωτικής] βίας», αναφέρει η έκθεση. «Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν επίσης περιπτώσεις σεξουαλικής βίας. Σε [ένα χωριό], οι ντόπιοι περιέγραψαν μεθυσμένους στρατιώτες να μπαίνουν σε σπίτια χωρίς άδεια και να βιάζουν γυναίκες». Σε ένα άλλο χωριό, μια τυχαία έρευνα σε 60 νοικοκυριά διαπίστωσε ότι το 57% αυτών είχε τουλάχιστον ένα μέλος που είχε σκοτωθεί. 

Αυτά κάνουν οι πολυεθνικές στους κατοίκους των «καταραμένων» χωρών. Το ίδιο θα κάνουν στη συνέχεια και στους κατοίκους των δικών τους χωρών (στους άστεγους, τους άνεργους, τους ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.). Αυτό κάνει ήδη ο Τραμπ στους Αμερικανούς.

Το έργο "Rumblings of the Earth"* (1950) του Κουβανού καλλιτέχνη Wifredo Lam εμπνευσμένο από την Guernica του Πικάσο, αποτυπώνει τα βάσανα που η Ισπανία προκάλεσε στις αποικίες της, πολύ πριν αυτή η φρίκη επιστρέψει στην πατρίδα της κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Γεμάτος με ανθρώπινα και μη ανθρώπινα μέρη σώματος ακονισμένα σε λεπίδες, τσεκούρια και φυλαχτά, ο πίνακας περιγράφεται από τον επιμελητή Zach Ngin ως «μια οπτική αναπαράσταση του 'τρομερού εφέ μπούμερανγκ' του Aimé Césaire».

Ο Ναζισμός δεν ήταν παρά το «μπούμερανγκ» των ιδεολογιών της υπεροχής των λευκών και των μεθόδων εξόντωσης που αναπτύχθηκαν στις αποικίες, οι οποίες τώρα επέστρεφαν στη μητρόπολη.

Επειδή δεν υπήρξε ποτέ μια ουσιαστική αναγνώριση των αποικιακών θηριωδιών, όταν τα κράνη από πηλό αντικαταστάθηκαν με καπέλα των Waffen-SS, η σύνδεση μεταξύ ιμπεριαλισμού και εγχώριου φασισμού σε μεγάλο βαθμό δεν έγιναν αντιληπτές από τους Ευρωπαίους. Αυτή η αποτυχία αναγνώρισης ήταν ο κεντρικός ισχυρισμός του βιβλίου του Sven Lindqvist του 1992, Exterminate All the Brutes όπου σημείωνε ότι «Το Άουσβιτς ήταν η σύγχρονη βιομηχανική εφαρμογή μιας πολιτικής εξόντωσης στην οποία η ευρωπαϊκή παγκόσμια κυριαρχία είχε βασιστεί εδώ και πολύ καιρό». Κι όμως, «όταν αυτό που είχε γίνει στην καρδιά του σκότους επαναλήφθηκε στην καρδιά της Ευρώπης, κανείς δεν το αναγνώρισε. Κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί αυτό που όλοι γνώριζαν».

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα στους καταραμένους κατοίκους των «καταραμένων» χωρών, μέχρι να συμβεί και στους κατοίκους των... μη καταραμένων.

*Ναόμι Κλάιν, Equator