Η νοθεία της ιστορίας από την ακροδεξιά

Ο πατέρας του είναι Μαορί και η μητέρα του είναι Γιαματζί από τη Δυτική Αυστραλία. Άνθρωποι που οι γονείς τους ήταν μετανάστες «ακούνε» τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο Ίλον Μασκ, τον Βρετανό ακροδεξιό ινφλουένσερ Τόμι Ρόμπινσον και τον Γάλλο ακροδεξιό πολιτικό Ερίκ Ζεμούρ, να τους λένε ότι «οι μετανάστες τους απειλούν»! Kαι τους πιστεύουν!

110.000 άνθρωποι απ’ όλο το Ηνωμένο Βασίλειο που συμμετείχαν στην χθεσινή «φαιά» συγκέντρωση της ακροδεξιάς στο Λονδίνο, τους πιστεύουν!

 Μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς αρνούνται την ιστορία τους. Τους πιστεύουν!

Οι χειρότεροι ρατσιστές της ΚουΚλουξΚλαν ήταν οι μετανάστες του προηγούμενου «κύματος» που είχαν ήδη ενταχθεί στην αμερικανική κοινωνία, λέει η ιστορία.

 Οι ακροδεξιοί ποντάρουν στην ανασφάλεια των προηγούμενων μεταναστών και την ενισχύουν με μια τεράστια φαλκίδευση της ιστορίας, η οποία  γίνεται με τη μεταμόρφωση της Βρετανίας από μια αυτοκρατορία αιώνων η οποία εκτεινόταν σε όλο τον κόσμο σε ένα πολιορκημένο μικρό νησί, όπου η εισροή μεταναστών εμφανίζεται σαν μια ανεξήγητη σύγχρονη μάστιγα και όχι ως ο μετασεισμός της αυτοκρατορικής ιμπεριαλιστικής εμπλοκής. Το «στένεμα» αυτό της εθνικής ιστορίας απαλλάσσει την Βρετανία από τις ιστορικές ευθύνες της και νομιμοποιεί τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές των «μαζικών απελάσεων».

 "...Βλέπουμε -σημειώνει ο ακαδημαϊκός Κότζο Κόραμ- την ίδια στρατηγική από την Ουάσινγκτον μέχρι το Λονδίνο..". Δεν είναι τυχαίο ότι στις γενικές εκλογές του περασμένου έτους, το ακροδεξιό Reform UK (του Φάρατζ) που πολύ αγαπά ο Τραμπ, ζήτησε σαρωτικές αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας της βρετανικής ιστορίας. Το Reform παρουσιάζει την αλλαγή του προγράμματος σπουδών ως δήθεν ουδέτερο, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να ξαναγράψει την αφήγηση για τη Βρετανία σαν μια «ιστορία νησιού» και όχι μιας ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας. Η αναθεώρηση αυτή της ιστορίας συνιστά "καθαρή νοθεία", πάνω στην οποία θα στηριχθεί ο "νέος πατριωτισμός" και ο χαρακτηρισμός των μεταναστών ως "εισβολέων".

Η επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο συντονίζεται από τον Λευκό Οίκο (υπεύθυνος για την Ευρώπη στην πρώτη θητεία Τραμπ ήταν ο Μπάνον, στην δεύτερη είναι ο Μασκ).

Η αντίσταση στην επίθεση αυτή είναι η άρνηση των τακτικών του «διαίρει και βασίλευε», άρνηση της εμφυλιοπολεμικής τακτικής και ρητορικής που παρουσιάζει ως αντιπάλους με αντιτιθέμενα συμφέροντα «τους από κάτω», εργαζόμενους και μετανάστες. Εργαζόμενοι και μετανάστες έχουν τον ίδιο εχθρό, τους «από πάνω». Οι εργαζόμενοι του 13ωρου, οι νέοι της επισφαλούς εργασίας, οι συνταξιούχοι της πείνας, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με τους μετανάστες εργάτες γης στα ματωμένα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Γι’ αυτό απαιτείται η οικοδόμηση μιας διακοινοτικής αλληλεγγύης που να αναγνωρίζει τα κοινά συμφέροντα μεταξύ εκείνων που στοχοποιούνται από τις ρατσιστικές αφηγήσεις της ακροδεξιάς και εκείνων που αντιμετωπίζουν επίθεση στα οικονομικά και εργασιακά τους δικαιώματα. Γιατί οι ίδιοι πολιτικοί που είναι πρόθυμοι να στερήσουν από έναν πρόσφυγα την ορθή διαδικασία (ασύλου), που ζητούν την άμεση απέλασή του (Πλεύρης), οι ίδιοι θα στερήσουν από έναν εργαζόμενο τα εργασιακά του δικαιώματα, θα του επιβάλλουν το 13ωρο (Κεραμέως), ή θα του περικόψουν αργίες και επιδόματα(Γαλλία)…