Βλέποντας τα δημοσιογραφικά όρνεα να ορμούν στην Ιωάννα, ο συνειρμός με οδήγησε σ’ εκείνη τη φωτογραφία με το όρνεο στην Αφρική, που περιμένει να πεθάνει το απισχνασμένο παιδί για να το κατασπαράξει, με πήγε στη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ, που έλεγε πως «Η σύγχρονη δημοσιογραφία... δικαιώνει την ύπαρξή της χάρη στη δαρβίνεια αρχή της επιβίωσης των πιο χυδαίων», αλλά και σ’ εκείνα τα παιδιά, μαθητές και μαθήτριες, στο Περιστέρι που πριν δέκα χρόνια έλεγαν πως ήθελαν να γίνουν δημοσιογράφοι, που φαντάζονταν τη δημοσιογραφία ως ένα επάγγελμα αγωνιστικό, κατά του ψεύδους και υπέρ της αποκάλυψης της αλήθειας, μια δουλειά με ενδιαφέρον και ανθρωπιά. Ίσως είναι τα ίδια παιδιά, αλλά με «καμένα» πλέον τα όνειρά τους…
*Είναι περιττό να ρωτήσουμε: «τι κάνει η ΕΣΗΕΑ;»
