Εξεταστικό κέντρο

Στέκονται όλοι με τις μάσκες στην ουρά και περιμένουν τη σειρά τους. Ο καθένας με το νουμεράκι του στο χέρι. Ο καθένας με τα πόδια του ακριβώς πάνω στο ειδικό σημάδι στο δάπεδο.

      Καθένας που βγαίνει δίνει τη θέση του στον επόμενο. Η ουρά μετακινείται μπροστά κατά μία θέση μέχρι το επόμενο ειδικό σημάδι στο δάπεδο. Δεν ξέρουμε αν πέρασαν ή όχι. Οι επιτυχόντες θα ενημερωθούνε ηλεκτρονικά. Από τα μάτια τους, ούτως ή άλλως, τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Εξασκήθηκαν, μελέτησαν, είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτές τις εξετάσεις. Δεν ήρθανε για πλάκα. Αν κάποιος, σπάνια, βγει με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα ή αν κάνει το λάθος και βουρκώσει, ξέρουμε ότι έχει σίγουρα κοπεί. Βεβαιότητα απόλυτη, όχι απλή πιθανολόγηση. Σίγουρα κόπηκε. Αλλά δεν δείχνουμε συμπόνια. Τίποτα δεν δείχνουμε. Μετακινούμαστε απλώς, ανέκφραστοι εντελώς, ένας-ένας μια θέση μπροστά ως το επόμενο ειδικό σημάδι στο δάπεδο και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας.

       Όσο περισσότερα απ’ την παλιά ζωή έχουμε ξεχάσει τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες επιτυχίας στις εξετάσεις.

       Δεν είναι εύκολο. Οι εξεταστές είναι ύπουλοι και άριστα εκπαιδευμένοι. Μετέρχονται κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο πριν προβούν στην τελική τους κρίση. Άκουσα μάλιστα πως σε έναν φουκαρά υποψήφιο έβαλαν να ακούσει μουσική κι εκείνος ο κακόμοιρος δεν άντεξε και αναλύθηκε σε λυγμούς. Κι άντε να τους πείσει μετά από τέτοια αντίδραση πως δεν θυμόταν τίποτα κι ένας ακόμα, άκουσα, δεν μπόρεσε το ρίγος του να κρύψει στην προσομοίωση ενός αγγίγματος.

*Η φωτογραφία είναι Π.Μ. (Προ Μάσκας)