Η ελπίδα...

Όταν η ελευθερία πλέον εξαρτάται από το πόσο καλά εφαρμόζει η μάσκα πάνω σου
Όταν το μέγεθος της φιάλης αντισηπτικού καθορίζει το πόσο πολύ μπορείς να βγαίνεις
Όταν αντί να ψαχτείς στο τι και το γιατί, περιμένεις την επίσημη ενημέρωση να αισθανθείς ασφαλής
Όταν θεωρείς πως με τους "δικούς" σου δεν κολλάς τίποτα
Όταν η ανάγκη για μια φιλική αγκαλιά αποτελεί πλέον σπορ αδρεναλίνης
Όταν μονοπωλείται ο χώρος για δημόσιο λόγο από απίστευτους κηραλοιφεμπόρους και νανογιλεκοβιβλιοπώλες
Όταν το κλειδί στην επιτυχία περνάει μέσα από συγγένειες
Όταν το ανήθικο καλύπτεται από το νόμιμο
Όταν το νόμιμο γίνεται όχημα εκμαυλισμού
Όταν ΜΙΑ στιγμή συντροφικότητας σέρνει πίσω της ενοχικά σύνδρομα και νοητικούς εγκλωβισμούς
Κάπου εκεί κάνεις αγώνα να μην σκύψεις το κεφάλι από κούραση και να μην ξεχάσεις να μιλάς
Και σιχαίνεσαι που στιγμές σκέφτεσαι πως δεν σου απομένουν και πολλά πέρα από το να κοιτάς τα μάτια των άλλων
Σου μένει να ελπίζεις πως τα βλέμματα μπορούν να αναστήσουν
ανθρώπινες ψυχές με μάσκες από μέσα...