Δεξιά vs Δεξιάς

Εκλογές στις 4 Ιουλίου στην Βρετανία. Είναι βέβαιο ότι η δεξιά των Συντηρητικών του Σούνακ θα παραδώσει την κυβερνητική εξουσία στη δεξιά των Εργατικών του Στάρμερ.

«Το (Εργατικό) κόμμα που εκπροσωπούσε κάποτε την Αριστερά έχει υποστεί τέτοια μετάλλαξη που έχει καταλήξει να είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήταν», λέει ο Κεν Λόουτς. Η πολιτική διαπάλη «είναι ουσιαστικά η πάλη μεταξύ δύο κομμάτων της Δεξιάς», συνεχίζει ο βρετανός σκηνοθέτης.
Γι' αυτό η ουσιαστική απάντηση της Αριστεράς δεν είναι οι πλαστές εκλογές, αλλά ο ΔΡΟΜΟΣ (ως πολιτικό μέσο πίεσης αλλά και ως μέσο επικοινωνίας), είναι η ανασύσταση συλλογικών δομών αλληλέγγυας πολιτικής δράσης και πολιτισμού, μέσα από οργανώσεις νέων, μέσα από μη εξωνημένα συνδικάτα, μέσα από υγιείς συλλογικότητες, όπως όριζε το "υγιές" και το "ρίζωμα" η μαρξίστρια Σιμόν Βέιλ...
Στη συλλογική δράση ανασυστήνονται οι ηθικές βάσεις της ανθρώπινης δέσμευσης, έτσι ώστε να μας αφορά αυτό που συμβαίνει στον άλλον δίπλα μας, στην Παλαιστίνη, στην Αφρική, στο Λονδίνο, παντού, να μας αφορά η παγκόσμια καταστροφή, η πείνα, η εκπόρνευση και ο βιασμός 12χρονων παιδιών, ο άδικος θάνατος στο βωμό του κέρδους.
Η απάντηση βρίσκεται όχι στην αφηρημένη κυριαρχία της συλλογικότητας, αλλά σ' εκείνη την ενδιάμεση ζώνη στην οποία συνηθίζουν να λαμβάνουν χώρα ο έρωτας, η φιλία, η κατανόηση, η συμπόνια. Εκεί που ο Daniel Blake σφίγγει το χέρι του άστεγου συμπολίτη του. Μόνο έτσι θα θεμελιώσουμε αυθεντικές κοινότητες, αντί για άτεγκτες πολεμικές κοινωνικές μηχανές τύπου Ισραήλ...