Θανάσης Τριαρίδης
Για τον φόνο του 16χρονου παιδιού δεν ευθύνεται μοναχά ο αστυνομικός που τον δολοφόνησε. Ευθύνεται μια ολόκληρη κοινωνία που καλλιέργησε τα φριχτότερα και πιο άδικα στερεότυπα για τους τσιγγάνους - και μια ολόκληρη κοινωνία που με τον ακραίο ρατσισμό της τους κρατάει καθηλωμένους στο περιθώριο. Όσοι κυβερνούν, διοικούν, διδάσκουν σε οποιαδήποτε βαθμίδα της εκπαίδευσης, όσοι μιλούν και γράφουν σε λογής δημόσια βήματα, όσοι παριστάνουν τους στοχαστές, τους λογοτέχνες, τους ποιητές, τους σκηνοθέτες, τους καλλιτέχνες εν γένει, όλοι αυτοί με την σιωπή τους, με την αδιαφορία τους, με την γλυκειά συναίνεση του bystander, όλοι εμείς, δηλαδή, βάλαμε το πιστόλι στο χέρι του αστυνομικού και του κλείσαμε το μάτι: "Αν βλέπεις τσιγγάνο μπορείς να πυροβολείς στο ψαχνό, για ένα εικοσάευρο... Κι αν βλέπεις μετανάστη, έχεις το δικαίωμα να τον σπρώχνεις στην θάλασσα πίσω, μέχρι να πνιγεί - να τον σπρώχνεις πίσω στην νησίδα του Έβρου μέχρι να πεθάνει."
Και μην αμφιβάλετε: Τα καθάρματα -ναι, τα ίδια καθάρματα...- που γράφουν πως η 5χρονη Σύρια Μαρία Αλαλί ... δεν υπήρξε ποτέ και βάζουν την λέξη "νεκρή" μέσα σε εισαγωγικά (και κάνουν και αντίστοιχα podcast που από μόνα τους είναι εφιαλτικά δυστοπικά θεατρικά μονόπρακτα), θα αρχίζουν να γράφουν την λέξη "δολοφονημένος" μέσα σε εισαγωγικά για τον Κώστα Φραγκούλη, τονίζοντας πως ο θάνατός του δεν είναι δολοφονία αλλά μονάχα μια "άτυχη στιγμή" (όπως άτυχη στιγμή είναι, για παράδειγμα, όταν σε χτυπάει κεραυνός μέσα στο δάσος).
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι -και δεν πρέπει επουδενί να είναι- η βία. Πρέπει να είναι η αλληλεγγύη (στην οικογένεια του παιδιού και στους τσιγγάνους εν γένει), η συνειδητοποίηση, η κοινωνική ευαισθησία και η παιδεία. Οι φασίστες και το παρακράτος των καθαρμάτων περιμένουν το βίαιο ξέσπασμα της οργής και για να το αξιοποιήσουν επικοινωνιακά - αλλά και για να υπογραμμίσουν το ακραία ρατσιστικό στερεότυπο του "επικίνδυνου τσιγγάνου". Μακάρι οι κοινότητες των τσιγγάνων (που, επαναλαμβάνω, πρεσβεύουν τον εκπληκτικό τσιγγάνικο πολιτισμό της συνύπαρξης, της γιορτής και της ανοχής) να ελέγξουν την οργή τους και να μας δείξουν τον δρόμο.
