Αντίσταση παντού...

Ο εξοργισμένος πληθυσμός βγαίνει στους δρόμους στη Γαλλία. Αλλά δεν μας λένε γιατί. Δεν λένε ότι οι Γάλλοι πολίτες αντιδρούν στο σχέδιο λιτότητας της κυβέρνησης (Φορολόγηση των ασθενών, περικοπή των δικαιωμάτων των ανέργων, πάγωμα των κοινωνικών επιδομάτων, κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών κ.ά.) η οποία εκβιάζει εργαζόμενους, συνταξιούχους και ασθενείς προκειμένου να χρηματοδοτήσει την στρατιωτική βιομηχανία και τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών. Συνοπτικά, η πολιτική κρίση στη Γαλλία συνίσταται στην «ανυπακοή» του πληθυσμού να δεχθεί την πολιτική  Μακρόν.

Η μη υποταγή μας είναι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, υποστηρίζει ο John Holloway και θέτει το πραγματικό δίλημμα:

«…η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές… Αυτή είναι η λογική της αλλοτριωμένης εργασίας, η αναποτελεσματική λογική της πάλης από και μέσω της εργασίας, που γίνεται αντιληπτή ως αλλοτριωμένη εργασία, ενάντια στο κεφάλαιο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του, τότε θα συνεχίσει όλο και πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας. Και έπειτα θα έρθει μια άλλη κρίση (οικονομική, υγειονομική, κλιματική) και μετά μια άλλη και μια άλλη, όχι για πάντα επειδή ίσως δεν είναι αρκετά μακριά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας. Η εναλλακτική, επειδή νομίζω (λέει ο Holloway) ότι είναι η μόνη εναλλακτική, είναι να πούμε ανοιχτά ΟΧΙ, λυπούμαστε, εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και δεν θα γονατίσουμε, δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κάνει το κεφάλαιο, είμαστε περήφανοι για την έλλειψη υπακοής και την άρνησή μας να υποκύψουμε στην καταστροφική δύναμη του κεφαλαίου […] Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική παραγωγή, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική παραγωγή κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης...»

Έχουμε, λοιπόν, δύο επιλογές: Είτε θα επιλέξουμε την υποταγή στη λογική του κεφαλαίου, που οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε μέσα από τις ρωγμές της καπιταλιστικής κυριαρχίας τα αχαρτογράφητα μονοπάτια της επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου, ενός κόσμου της αλληλοβοήθειας, της ανθρωπιάς και της αγάπης.

Αυτός ο κόσμος μπορεί να δημιουργηθεί ακόμα και μέσα στα οδοφράγματα των ανέργων, των ανέστιων, των νέων του πρεκαριάτου, των εργαζόμενων νεοσκλάβων του 13ωρου, στα στρατόπεδα εγκλεισμού των προσφύγων και των μεταναστών…

Μπορεί να δημιουργηθεί ακόμα και μέσα από ατομικές ενέργειες όπως το βιβλιοπωλείο με «απαγορευμένα βιβλία» της συγγραφέα Λόρεν Γκροφ στη Φλόριντα, ενάντια στον ρατσισμό, την απαγόρευση της γνώσης και τις φυλετικές διακρίσεις της κυβέρνησης Τραμπ…

Μπορεί να δημιουργηθεί κυρίως μέσα από τον αγώνα κατά της γενοκτονίας στη Γάζα και τη συμπαράσταση στους Παλαιστίνιους…

Ανυπακοή λοιπόν, και αντίσταση παντού…