«καλημερα Γιωργο σου στελνω κατι που μολις εγραψα, θα χαρω αν κριθει αξιο δημοσιευσης στο Arti»(Μήνυμα που μου έστειλε στις 15/11/20).
Ο Γιώργος Λ. Οικονόμου «δεν κατοικεί πια εδώ». Πήγε να συναντήσει την αγαπημένη του, που τόσο πολύ αγάπησε…
Το κείμενό του:
«Φωτογραφία στην κουζίνα 1963. Καλύβες Πολυγύρου. Ένα μεγάλο τραπέζι Παιδί εγώ τριώ χρονώ. Ανεβασμένο απάνω του απλώνω τα μικρά μου παιχνίδια. Μπροστά σ’ ένα ραδιόφωνο γερμανικής κατασκευής. Ακούτε «τα παιδιά του Πειραιά»; Ακούτε «το σύννεφο έφερε βροχή»; Κι εκείνο το «…τι έχει ο φτωχός να φοβηθεί..». Το νοιώσατε ποτέ ;
Αυτό είναι όλο. Ένα κλικ που ακούστηκε. Όταν ο πατέρας πάτησε το κουμπί της φωτογραφικής Balda. Ένα κλικ. Όπως εκείνο της 25ης Νοεμβρίου του 1942. Στο Γοργοπόταμο. Με τον ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα και τον ΕΛΑΣ του Άρη Βελουχιώτη. 1942 -2020 θυμίστε μου σας παρακαλώ πότε ξανά υπήρξαμε ενωμένοι;" ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
