Έλλειψη χιούμορ

Δεν καταλάβαινε απ’ αστεία η μάνα μου. Σκληρή γυναίκα, δουλεμένη, πόντια των χωραφιών. Μια, δυο φορές την τρόμαξα κρυμμένος πίσω από την πόρτα, την τρίτη με άρπαξε από το αυτί και με τουλούμιασε στο ξύλο. Από τότε κομμένες όλες αυτές οι πλάκες μαζί της. Εβδομήντα οχτώ χρονών γριά είναι τώρα πια και ζητάει επίμονα να διαβάσει τα βιβλία μου, αγνοώντας πόσα τέτοια «Μπουουου» είναι κρυμμένα στις σελίδες τους. Εγώ απ’ την πλευρά μου κάνω την πάπια, αλλάζω αμέσως θέμα κι ούτε ένα βιβλίο δεν της έχω δώσει ακόμη. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι από την πρώτη, δεύτερη σελίδα θα σηκωθεί από τη θέση της και θα ’ρθει ξαφνικά στο σπίτι μου ή ακόμη χειρότερα θα εμφανιστεί απρόσκλητη σε καμιά παρουσίαση και εκεί μπροστά στα παιδιά μου ή στον μαζεμένο κόσμο θα με αρπάξει από το αυτί και θα με τουλουμιάσει ξανά στο ξύλο. Τρέμω και μόνο που το σκέφτομαι.