«Πώς θα με περιέγραφα; Απειλούμαι με γελιοποίηση - Είμαι υπερβολικά συνειδητοποιημένος για την ειλικρίνεια της φωνής μου - Μου αρέσει να κάνω σεξ με ανθρώπους - Αγαπώ τους γονείς μου κι όμως διαφωνώ σχεδόν με όλα όσα αυτοί αντιπροσωπεύουν - Καταλαβαίνω και εκτιμώ την αξία της θρησκείας για τους άλλους - Τα συναισθήματά μου επηρεάζονται από τη μουσική - Το πανκ ροκ σημαίνει ελευθερία - Χρησιμοποιώ κομμάτια και τμήματα από άλλες προσωπικότητες για να δημιουργήσω τη δική μου.». Λόγια του Κομπέιν, που γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου το 1967, στο Αμπερντίν της Ουάσινγκτον.
Το 1992, σε προσωπικό σημείωμα που συμπεριλήφθηκε στο βιβλιαράκι του δίσκου “Incesticide”, έγραφε: «Πέρυσι, ένα κορίτσι βιάστηκε από δύο απόβλητα, δύο σπατάλες σπέρματος και ωαρίων, ενώ τραγουδούσαν το τραγούδι μας “Polly». Δυσκολεύομαι να συνεχίσω να ζω, γνωρίζοντας ότι ανάμεσα στους θαυμαστές μας, υπάρχει “πλανγκτόν” σαν αυτούς». Στο ίδιο σημείωμα ζητούσε από ανθρώπους που μισούν τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες και τους ανθρώπους άλλων φυλών, να μην ξανάρθουν σε συναυλίες του συγκροτήματος και να μην αγοράζουν τους δίσκους τους.
«Είναι καλύτερα να σβήσεις παρά να ξεθωριάσεις». Με αυτό το στίχο του Neil Young, ο Kurt Cobain έκλεισε το σημείωμα της αυτοκτονίας του. Ήταν μόλις είκοσι επτά χρόνων. Είχε αποκτήσει τα πάντα, αλλά αισθανόταν ανία, ανηδονία, φυσικό και ψυχολογικό πόνο.
