Maria Louka (Fb)
Πριν από ένα χρόνο πατήσαμε ένα pause στις ζωές μας, μπήκαμε σε μια πρωτόγνωρη δίνη σοκ, στερηθήκαμε αγαπημένους ανθρώπους και συνήθειες «για να δοθεί χρόνος στο δημόσιο σύστημα υγείας» να προετοιμαστεί.
Ένα χρόνο μετά, μετράμε πάνω από 6000 νεκρούς.
Χωρίς να μπορούμε ακόμα να μετρήσουμε το μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεστεί σε άλλους τομείς
Σε επίπεδο δημόσιας υγείας από την καθυστέρηση/ ακύρωση διαγνωστικών εξετάσεων και τακτικών χειρουργείων και από την εξάντληση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία.
Σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων από την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας σε κλάδους που πλήττονται, από το ξεχαρβάλωμα που επέφερε η τηλε-εργασία, από την υπερ-εντατικοποίηση σε επαγγέλματα όπως οι ταχυμεταφορές.
Σε επίπεδο ψυχικής υγείας από τον κλονισμό του εγκλεισμού, της απομόνωσης, της αστυνομικής αυθαιρεσίας και του παρατεταμένου άγχους για τη δυνατότητα επιβίωσης.
Σε επίπεδο πολιτισμού από την αναστολή όλων των λειτουργιών και την αναπόφευκτη συρρίκνωση της καλλιτεχνικής παραγωγής.
Σε επίπεδο εκπαίδευσης από το στραπατσάρισμα της παιδαγωγικής διαδικασίας, τη διάρρηξη των δεσμών της εκπαιδευτικής κοινότητας και την αποξένωση των μαθητών/τριων, αφού το μοναδικό σχέδιο της κυβέρνησης ήταν μια προσομοίωση ακορντεόν.
Σε επίπεδο δημοκρατίας από τη διαρκή περιστολή δικαιωμάτων και το κουρέλιασμα του συντάγματος
Μια κοινωνία ολόκληρη έχει συντριβεί για να βγει σήμερα ο τουρίστας που έχουμε για Πρωθυπουργό, έχοντας ξεφτιλίσει κάθε έννοια «ατομικής ευθύνης» στο weekend του στην Ικαρία που εμείς απαγορευόταν να περπατήσουμε μετά τις 6, να απευθυνθεί στη δική μας «ατομική ευθύνη» πάλι για να ανακοινώσει ένα ακόμα lockdown ενώ όλοι/ες οι υπόλοιποι/ες εκτός από αυτόν και τα κυβερνητικά στελέχη, δε βγήκαμε ποτέ από το προηγούμενο.
Ανεκδιήγητη πολιτική και απύθμενη αλαζονεία.
