«Ταξιδεύω από τους παλιούς δρόμους για να βλέπω. Με την μεγάλη ταχύτητα των σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων δεν βλέπεις», έλεγε ο Κώστας. Τον θυμήθηκα καθώς διάβαζα για το εκπληκτικό ταξίδι από την Πράγμα στη Βαρκελώνη με το τρένο (σε… τριάντα ώρες), ενός Τσέχου δημοσιογράφου. Η αφήγησή του στο εβδομαδιαίο έντυπο Respekt είναι μια ωδή στη βραδύτητα, στην ηδονή να θαυμάζεις τοπία και να μοιράζεσαι στιγμές οικειότητας με άλλους ταξιδιώτες και κατοίκους. Πέρασε από τη Βιέννη, το Παρίσι και τη Βαλένθια. Αυτού του είδους το ταξίδι προσφέρει «κάτι που το αεροπλάνο δεν θα μπορέσει ποτέ να προσφέρει […], την αίσθηση ότι το ταξίδι ως τέτοιο είναι ήδη μια εμπειρία ζωής», σημειώνει.
Όλο και περισσότεροι απολαμβάνουν και πάλι την ευχαρίστηση των σιδηροδρόμων σε όλη την Ευρώπη, όπου αυξάνεται το άνοιγμα των διασυνοριακών γραμμών. Κυρίως με τα νυχτερινά τρένα.
Το 2021, Ευρωπαϊκό Έτος Σιδηροδρόμων, η Αυστρία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ελβετία «συμφώνησαν να συνεργαστούν έτσι ώστε δεκατρείς ευρωπαϊκές πόλεις να συνδέονται με νυχτερινά τρένα μέχρι το 2025», εξηγεί η El País.
Πιο πράσινο, πιο φιλικό προς τον χρήστη, το τρένο βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν. Σήμερα υπάρχουν «πάρα πολλοί χαμένοι σύνδεσμοι, τμήματα τροχιάς που διασχίζουν σύνορα που έχουν χαθεί ή δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Όλα αυτά που κάνουν όλο το δίκτυο πολύ αδύναμο», λέει ένας Γερμανός ευρωβουλευτής που επικαλείται η El País.
Οι μικρές γραμμές μερικές φορές είναι συνώνυμες με εκπληκτικά ταξίδια γράφει η courrier international.com:
Η νέα γραμμή μεταξύ της Λιουμπλιάνας (Σλοβενία) και της Βουδαπέστης (Ουγγαρία). «Κανένα άλλο ταξίδι με τρένο δεν θα σας επιτρέψει να κατανοήσετε πόσο έχει αλλάξει η Ευρώπη τα τελευταία τριάντα χρόνια», παρατηρεί ο The Guardian.
Μεταξύ Όσλο και Μπέργκεν, στη Νορβηγία, οι ταξιδιώτες μπορούν να απολαύσουν αξέχαστες εικόνες, σημειώνει το CNN: «Λίμνες με κρυστάλλινα νερά, μεγαλοπρεπείς παγετώνες και, καθώς πλησιάζουν το τέρμα, φιόρδ που κόβουν την ανάσα».
Υπάρχουν και άλλα συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, του περίφημου «τρένου στα σύννεφα» στην Αργεντινή, μεταξύ της Σάλτα και των συνόρων της Χιλής. «Προς το τέλος, το τρένο ανεβαίνει μια εντυπωσιακή διαφορά ύψους για να φτάσει τα 4.200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας», (Clarín).
*Τι να πούμε για την Ελλάδα, όπου το τρένο έχει χαθεί μέσα στα σκάνδαλα και την εγκατάλειψη; Κι όμως μια κατ’ εξοχήν τουριστική χώρα όπως η δική μας, θα μπορούσε να το αξιοποιήσει…
