Στο όνομα του κέρδους...

Βαθειάς τυφλότητας άνθρωποι, τίποτα δεν μπορούν να καταλάβουν. Ώστε τίποτα δεν μπορούν να συμπεράνουν γιατί γι’ αυτούς το συμπέρασμα είναι άγνωστη έννοια στη διαδικασία της σκέψεως. Κι όταν δεν συμπεραίνεις, μένεις ακίνητος, βαραίνοντας ολοένα από νέα δεδομένα τα οποία αδυνατείς να κατανοήσεις, επειδή αδυνατείς να δεις τον εαυτό σου εν κατόπτρω. Εκείνο που βλέπεις είναι μονάχα η τυφλότητα της ισχύος (σου). Δηλαδή το μαύρο κάτοπτρο που τίποτα δεν καθρεφτίζει, σε τίποτα δεν αντιλάμπει, με ουδένα συνυπάρχει. Κι έτσι ολοένα βαραίνεις και βουλιάζεις μέσα στον μαύρο εαυτό σου, παίρνοντας όμως μαζί σου όλη τη ζώσα ύλη που οιμώζει προσπαθώντας να σκίσει το μαύρο παραπέτασμα από το οποίο είναι φτιαγμένος ο βαρύς καθρέφτης της εξουσίας. Αυτή η κατασκότεινη λίμνη όπου μέσα της πνίγουν τους  ανθρώπους, αυτή η κατασκότεινη λίμνη που την αποστρέφονται όλα τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα.

Μαύροι άνθρωποι. Αφέγγαροι. Ανατινάζουν χώρες και  ζυγίζουν τα ερείπια. Ανατινάζουν λαούς και αποθηριώνονται μέσα σε προσθαφαιρέσεις ποιότητας των νεκρών και των ζωντανών. Μια αποχαλινωμένη παράκρουση. Μεταφέρουν τα κέρδη των νεκρών από τις χώρες μιας καταδικασμένης (από τους ίδιους) σε θάνατο ανθρωπότητας, σε αιματοβαμμένες λογιστικές εγγραφές ζημίας στις μακάριες χώρες που δεν μπορούν να αντιληφθούν τον ίδιο τους τον εαυτό ως επικαιροποιημένο ιστορικό αντίπαλο. Σε χώρες πάει να πει  που  πληρώνουν με ένα απόλυτα φρικώδες, απόλυτα εγκληματικό, απόλυτα πληθωρισμένο νόμισμα ζωής, αυτή την άγνοια. Σε ένα κόσμο πού μοιάζει να είναι το εφεύρημα του εφιάλτη του, αλλά δεν είναι. Είναι το όνειρο της μαύρης ισχύος μέσα στο οποίο ζούμε. Με ερωτηματικό. Ζούμε; Γιατί αν ζούσαμε πραγματικά, τόσο πραγματικά ώστε Εμείς να είμαστε Εμείς, τα βομβαρδιστικά του φρικώδους Εγώ δεν θα απογειώνονταν ποτέ από το αεροπλανοφόρο (και από τόσα άλλα επιπλέοντα τέρατα, επί έτη και έτη, της πολυαγαπημένης μου  τραγικά απέραντης θάλασσας). Τα βομβαρδιστικά δεν θα απογειώνονταν γιατί οι πιλότοι θα ήμασταν Εμείς. Οι Εμείς μιας δημοκρατίας που συμπεραίνει και γι’ αυτό δεν φτάνει ποτέ στην εσχατιά της σφαγής.

Τώρα οι πιλότοι είναι χρηματιστές. Το Ιράκ το βομβάρδισαν έμποροι και χρηματιστές. Τη Λιβύη τη βομβάρδισαν έμποροι και χρηματιστές. Τον Λίβανο τον βομβάρδισαν έμποροι και χρηματιστές. Είναι αναπόφευκτο ότι βομβαρδίζεται από τους ίδιους και η Συρία, και η Υεμένη. Χωρίς να παίξει ούτε το βλέφαρο εκείνης της ατάραχης και βαθειάς τυφλότητας που σφάζει και καρατομεί τα κεφάλια από τα σώματα για να τα προσθέσει σε ασώματους λογαριασμούς και ακέφαλα ονόματα κερδών...