Στη σύναξη του Βερολίνου

Εκεί στη σύναξη του κρύου Βερολίνου, σε μια υπερθερμαινόμενη αίθουσα κυβερνητικού κτηρίου, πάνω στο τραπέζι με τους αχνιστούς καφέδες
και τους βιταμινούχους χυμούς, θα πέφτουν οι λέξεις κι οι προτάσεις και θα λιώνουν στη θέρμη των εκβιασμών,
"ενεργειακοί κόμβοι", "κοιτάσματα", "ζώνες κοινής εκμετάλλευσης" 'ΑΟΖ",
"ελλιμενισμοί", "νόμιμο καθεστώς", "θα ανοίξουμε τις πύλες και θα σας τους στείλουμε", "θ’ αφήσουμε τις βάρκες ελεύθερες", " δώστε μας γιατί θα πλημμυρίσετε από πρόσφυγες" ...
Θα χαλαρώνουν το σφίξιμο στις μεταξωτές γραβάτες, θα εναλλάσσουν τα πικρά με τα γλυκά, θα καταγράφονται στα πρακτικά οι προτάσεις με μαύρη μελάνη από αιθάλη, από πυκνή καπνιά σβησμένων ηφαιστείων, οι αγοραπωλησίες φονικών, πνιγμών, γενοκτονίες θα σχεδιάζονται επί χάρτου. Πάνω απ' τα καλοχτενισμένα κεφάλια τους θα αιωρούνται ιπτάμενες σκιές οι καμμένοι, τα παγωμένα άκρα, βυθισμένα σώματα, κόκκινα παντελονάκια, σκουφιά φωσφορίζοντα πάνω στα κοράλλια, όλα τα νούμερα παπούτσια, πασαπόρτια με σχισμένα εξώφυλλα, σφιχταγγαλιασμένα ζευγάρια σε γαμήλιες καταδύσεις, στρατιές αυτών που γλίστρησαν στην "ανοιχτή στρόφιγγα" και χάθηκαν σε αχαρτογράφητες συντεταγμένες, στις ΑΟΖ και τις ανενεργές ζώνες της Ξηροκρήνης, του Δενδροποτάμου, της Πολίχνης και του Παγκρατίου, της Ξάνθης, της Λάρισας και της Κυψέλης, των 150 ναυτικών μιλίων βόρεια της Καρχηδόνας, των 5 ναυτικών μιλίων νότια της νήσου Λαμπεντούζα, λίγα μίλια έξω απ' το Τσεσμέ, τη Μυτιλήνη, τη Χίο και τα λαμαρινένια περίχωρα του Κομοτηνής.
Ζώνες μπαρουτοκαπνισμένες από αυτοσχέδια μαγκάλια, ζώνες αυτοανάφλεξης ονείρων, ζώνες ματαιωμένων εξορύξεων, υποβρύχια ταξίδια άνευ επιστροφής.
Μια μαύρη σκόνη πάνω τους, πάνω μας.