Ο Σίντνεϊ Πουατιέ, ο διάσημος ηθοποιός, σκηνοθέτης και ακτιβιστής του Χόλιγουντ που άνοιξε το δρόμο για αμέτρητους άλλους Αφροαμερικανούς ηθοποιούς, με συγκλονιστικές ερμηνείες σε κλασικά έργα όπως το "In the Heat of the Night" και το "Guess Who's Coming to Dinner". », πέθανε στα 94 του χρόνια.
Ο Πουατιέ καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς στην Αμερική και ήταν ο πρώτος μαύρος που κέρδισε Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου.
Ο Πουατιέ απέρριψε κινηματογραφικούς ρόλους βασισμένους σε προσβλητικά φυλετικά στερεότυπα και κέρδισε την αναγνώριση με την ενσάρκωση περήφανων και έξυπνων Αφροαμερικανών ανδρών σε ταινίες όπως «Lilies of the Field», «A Patch of Blue», «To Sir, With Love», «In the Heat of the Night» και «Guess Who's Coming to Dinner».
«Ένιωθα ότι αντιπροσώπευα εκατομμύρια ανθρώπους με κάθε κίνηση που έκανα», έγραψε κάποτε ο Πουατιέ για την εμπειρία του να είναι ο μόνος μαύρος σε πλατό ταινιών.
Κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού το 1964 για την ενσάρκωση ενός πρώην στρατιωτικού που βοηθά μοναχές της Ανατολικής Γερμανίας να χτίσουν ένα παρεκκλήσι στο «Lilies of the Field». Ο πρώτος μαύρος που κέρδισε αυτή τη διάκριση, παρέμεινε ο μόνος μέχρι τον Ντένζελ Ουάσιγκτον το 2002 — την ίδια χρονιά που ο Πουατιέ έλαβε τιμητικό Όσκαρ «σε αναγνώριση των αξιοσημείωτων επιτευγμάτων του ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος».
Ο Πουατιέ τιμήθηκε με τα Βραβεία του Κέντρου Κένεντι το 1995, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 2009, δύο βραβεία Χρυσής Σφαίρας και ένα Γκράμι για την αφήγηση της αυτοβιογραφίας του «The Measure of a Man: A Spiritual Autobiography», που δημοσιεύτηκε το 2000.
Ο Πουατιέ γεννήθηκε πρόωρα, στις 20 Φεβρουαρίου 1927, στο Μαϊάμι, από γονείς από τις Μπαχάμες που έκαναν διακοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεγάλωσε στις Μπαχάμες, περνώντας τα πρώτα του χρόνια στο αγρόκτημα τομάτας του πατέρα του στο νησί Cat πριν η οικογένεια μετακομίσει στο Νασάου. Ο έφηβος Πουατιέ επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και υπηρέτησε για λίγο σε ιατρική μονάδα.
Τελικά πήγε στη Νέα Υόρκη και ανακάλυψε το πάθος του για τις τέχνες του θεάματος. Έκανε αίτηση στο American Negro Theatre, αλλά απορρίφθηκε λόγω της προφοράς του. Αφού εξασκήθηκε στην αμερικάνικη προφορά υπέβαλε ξανά αίτηση και έγινε δεκτός, ενώ το 1946, έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ στη «Λυσιστράτη».
Η πρώτη του ταινία ήταν το φιλμ νουάρ του 1950 «No Way Out» και την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στο «Cry, the Beloved Country», μια βρετανική ταινία που διαδραματίζεται στη Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ. Έγινε γνωστός με το δράμα του 1955 "Blackboard Jungle" στο ρόλο ενός προβληματικού αλλά ταλαντούχου στη μουσική μαθητή γυμνασίου.
Το 1958 έπαιξε στο «The Defiant Ones» με τον Τόνι Κέρτις. Επρόκειτο για την ιστορία δύο κρατουμένων που δραπέτευσαν και έπρεπε να επιβιώσουν ενώ ήταν δεμένοι μαζί. Ο Πουατιέ και ο Κέρτις ήταν και οι δύο υποψήφιοι για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία αυτή, αλλά το έχασαν από τον David Niven ("Separate Tables").
Τη δεκαετία του 1960, ο Πουατιέ αξιοποίησε το Όσκαρ του για το «Lilies in the Field» και αρνήθηκε ρόλους βασισμένους σε ρατσιστικές καρικατούρες.
Το "A Patch of Blue", που κυκλοφόρησε το 1965, τον καθιέρωσε περαιτέρω ως έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς στο Χόλιγουντ.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1967, ο Πουατιέ έπαιξε έναν σκληρό αλλά συμπονετικό δάσκαλο σχολείου στο «To Sir, With Love», τον ντετέκτιβ της Φιλαδέλφειας Virgil Tibbs στο νότιο αστυνομικό δράμα «In the Heat of the Night» και έναν χήρο αρραβωνιασμένο με την κόρη λευκών φιλελεύθερων του Σαν Φρανσίσκο στο «Guess Ποιος έρχεται για δείπνο."
Οι τρεις ταινίες πραγματεύονταν φυλετικές σχέσεις με ποικίλους βαθμούς έντασης. Το «In the Heat of the Night κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Το «Μάντεψε ποιος θα έρθει για δείπνο», που γυρίστηκε όταν ο διαφυλετικός γάμος ήταν ακόμα παράνομος σε πολλές πολιτείες, ήταν ένα από τα λίγα έργα εκείνη την εποχή που απεικόνιζε ευνοϊκά τη διαφυλετική ερωτική σχέση.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Πουατιέ πήγε πίσω από την κάμερα. Έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το γουέστερν «Buck and the Preacher» (1972) με τον Χάρι Μπελαφόντε και τη Ρούμπι Ντι. Σκηνοθέτησε ξανά τον Μπελαφόντε στο «Uptown Saturday Night», όπου μαζί τους ήταν και ο Bill Cosby.
Ο Πουατιέ συνέχισε να σκηνοθετεί τον Κόσμπι στα «Let's Do it Again» (1975), «A Piece of the Action» (1977) και στο οικογενειακό ρεπορτάζ «Ghost Dad» (1990).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Πουατιέ επέστρεψε στην υποκριτική, εμφανιζόμενος στα "Shoot to Kill" και "Little Nikita", που κυκλοφόρησαν και τα δύο το 1988. Έκανε μια αξέχαστη δεύτερη στροφή στην καλτ κωμωδία "Sneakers" (1992) και στη συνέχεια υποδύθηκε τον Θέργκουντ Μάρσαλ και τον Νέλσον Μαντέλα σε ταινίες για τηλεόραση.
Το 2000 εξέδωσε την αυτοβιογραφία «The Measure of a Man». ένα επόμενο βιβλίο, «Life Beyond Measure: Letters to My Grand-Granddaughter», το 2008· και ένα μυθιστόρημα, "Montaro Caine", το 2013.
https://www.nbcnews.com/
