Με το ξέσπασμα της πανδημίας, οι παγκόσμιες ελίτ φαίνεται να ανακαλύπτουν ότι η υπερβολική εξειδίκευση των τοπικών οικονομιών και η ανεξέλεγκτη εντατικοποίηση του εμπορίου δεν έχει μόνο ευεργετικά αποτελέσματα. Αυτό είναι ένα πολύ δυνατό σοκ για μια ολόκληρη γενιά που αναδύθηκε με το όραμα ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου που προχωρά σε αναγκαστική ρότα προς μια πλανητική κοινωνία υπό την «ιερή» μεταμορφωτική δράση του νόμου της αγοράς και των επιχειρήσεων.
Κι αυτός ο μικροσκοπικός ιός σήμανε την χρεοκοπία μιας παγκόσμιας οικονομίας που είναι εξειδικευμένη και υπερβολικά βελτιστοποιημένη... Αυτή η απίστευτα καλολαδωμένη μηχανή μόλις σταμάτησε λόγω της έλλειψης μάσκας που κοστίζει μόνο λίγα λεπτά ανά μονάδα ...
Και όλα αυτά επειδή αυτό το οικονομικό-πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να σκεφτεί μακροπρόθεσμα - μια ανεπάρκεια που ήταν ήδη εμφανής στη διαχείριση της ενέργειας.
Οι υπερασπιστές του συστήματος ισχυρίζονται ότι κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την εμφάνιση αυτού του ιού, ότι είναι ένα ιστορικό ατύχημα. Αλήθεια; Από την αρχή της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1990, οι προειδοποιήσεις για την υγεία συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται: επιδημία SARS το 2003, γρίπη των πτηνών το 2009, MERS το 2012, Έμπολα το 2013 και 2017, συνεχής αύξηση της αντιμικροβιακής αντοχής... Πιστεύουν οι προωθητές της παγκοσμιοποίησης ότι θα συνεχίσουμε να ξεφεύγουμε επ’ αόριστον;
Ωστόσο, για αρκετό καιρό, πολλοί έχουν εκφράσει τις αμφιβολίες τους σχετικά με τη βιωσιμότητα του κυρίαρχου μοντέλου. Από Αριστερά, επισημαίνεται ο κίνδυνος της κατάρρευσης που προκαλείται από μια οικολογικά μη βιώσιμη ανάπτυξη... Από Δεξιά, υπάρχει το άγχος που δημιουργείται από τις συνεχώς αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές... Στον «ρευστό» κόσμο των νεοφιλελεύθερων, κάθε άνθρωπος είναι ένας πιθανός πρόσφυγας…
Οι εμπαιζόμενοι από τις νεοφιλελεύθερες ελίτ «κολλαψολόγοι» και «παρακμιολόγοι», αποδεικνύονται σωστοί. Η απότομη παύση της παγκόσμιας κυκλοφορίας έχει δείξει την περιττή και άσκοπη ενεργειακή κατανάλωση, έχει επίσης αποκαταστήσει την έννοια των συνόρων, ένα ουσιαστικό φίλτρο για την επιβίωση οποιασδήποτε κοινωνίας.
Και είναι αναμφίβολα στη Γαλλία όπου η κρίση έλαβε την πιο ειρωνική μορφή, καθώς οι «ήρωες» που επαινούνται σήμερα από την Εξουσία και τα μέσα ενημέρωσης - εκείνοι που φροντίζουν και θρέφουν αποτελεσματικά τη χώρα (νοσοκόμες, βοηθοί-φροντιστές, ταμίες σούπερ μάρκετ, ντελιβεράδες, αγρότες ...) - είναι συχνά οι ίδιοι άνθρωποι που φορούσαν τα κίτρινα γιλέκα και τους οποίους η κυβέρνηση Μακρόν απαξίωνε και ξυλοκοπούσε λιγότερο από ένα χρόνο πριν.
Σοκαρισμένες οι παγκόσμιες ελίτ, προβλέπουν την αμφισβήτηση της αγαπημένης τους εμπορικής παγκοσμιοποίησης και ήδη μας μιλούν για τον «επόμενο κόσμο». Πρέπει να τους πιστέψουμε; Μπορούμε ακόμα να τους πιστέψουμε; Είναι ικανοί να παράξουν κάτι διαφορετικό από μια «ανοιχτή» κοινωνία που υπόκειται στα παντοδύναμα υπερεθνικά δικαστικά όργανα με ένα πλέγμα κανόνων και προτύπων που μετατρέπουν σταδιακά τα ανθρώπινα όντα σε εναλλάξιμα μικρά γρανάζια σε έναν τυποποιημένο και χωρίς νόημα κόσμο;
*Πηγή: AgoraVox-Lem Civa Πέμπτη 16 Απριλίου 2020
