ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΚΑ
Ένα παιδί που κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατέρα του, μίλησε γι’ αυτό που έχει βιώσει. Η μητέρα που επιπρόσθετα αντιμετωπίζει καρκίνο σε μεταστατικό στάδιο, μάζεψε τις δυνάμεις της κι έκανε αυτό που έπρεπε. Στήριξε το παιδί της, προσέφυγε στη δικαιοσύνη και ζήτησε προστασία. Και η «δικαιοσύνη» αποφάσισε σήμερα με προσωρινή διαταγή πως ο πατέρας – ο άνθρωπος δηλαδή που καταγγέλλεται ως κακοποιητής, θα μπορεί να παίρνει το παιδί για διανυκτέρευση κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, χωρίς καν εποπτεία.
Τι να την κάνουμε ακριβώς αυτή τη «δικαιοσύνη» που δεν αποκαθιστά αδικίες, που δεν αποδίδει ευθύνες εκεί που αναλογούν, που δε φροντίζει, που επανατραυματίζει, που αφήνει απροστάτευτα τα πιο ευάλωτα άτομα, που εκθέτει τα θύματα στους θύτες;
Μια επονείδιστη δικαστική απόφαση που θέτει ένα παιδί σε κίνδυνο, δεν πρέπει να περάσει αψήφιστα. Όταν οι θεσμοί γίνονται πανοπλίες ισχύος για τους δράστες, μόνο η κοινωνία μπορεί και οφείλει να υπερασπιστεί τα θύματα.
