Να μη ξεχάσουμε...

Ξέρω, οι Διεθνείς Ημέρες είναι το άλλοθι, το ξέπλυμα της αδιαφορίας και του κυνισμού. Θα την εκμεταλλευτώ όμως, γιατί στην κόπωση ποντάρουν, στο κρασάρισμα των αντοχών μας και στην επανάληψη που στιλβώνει την επιφάνεια και κρύβει το βάθος της φθοράς.

7η Απριλίου, Διεθνής Ημέρα της Δημόσιας Υγείας.

Η φωτογραφία είναι περσινή, ακριβώς τέτοια μέρα την είχαν ανεβάσει οι γιατροί. Πώς έλεγε η παλιά διαφήμιση; This last year!

Πέρασε ένας χρόνος, είμαστε στην ίδια φωτογραφία.

Πέρασαν και τα χειροκροτήματα, κι οι χορωδίες κι οι αφιερώσεις στα μπαλκόνια.

Στα δικαστήρια μάλιστα οδηγούνται οι θαρραλέοι.

Αποσύρθηκαν από τις πύλες οι πανηγυριστές κι οι χαροκόποι.

Αυτοί εκεί μέσα παλεύουν σε πύργους φτιαγμένους από τραπουλόχαρτα, εμείς πετάμε χαρταετούς.

Αναρωτιέμαι μόνο πόσο κουρασμένα είναι αυτά τα φωτεινά της μάτια πίσω από τη μάσκα και το χαρτί με τα αιτήματα.

Την καλημέρα μου και την επαύριο, καθώς έγραφε κι ο ποιητής, να μη ξεχάσουμε, να μην τους ξεχάσουμε, να μη μας ξεχάσουμε.

*Από το Fb