Μετασχηματισμός ή ανατροπή;
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 02.12.22 ]Ήταν 55 χρονών άνεργος. «Ζούσε χωρίς ρεύμα και νερό για 8 χρόνια. Δεν είχε κάνει μπάνιο για μια πενταετία. Ζούσε πρωτόγονα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βόλου. Ο Ζαχαρίας είχε δύο παιδιά και τα αδέλφια του έμεναν στη γειτονιά του. Λιποθύμησε μέσα σε μια κάμαρα γεμάτη από σκουπίδια που είχε για σπίτι και πέθανε μόνος στο νοσοκομείο. Την κηδεία του θα αναλάβει η Μητρόπολη καθώς κανείς δεν νοιάστηκε.». Το ρεπορτάζ επιρρίπτει τεχνηέντως την ευθύνη στους άπονους συγγενείς! Προσοχή, μη θίξουμε το κράτος και την κραταιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Είναι το ίδιο κράτος και η ίδια κυβέρνηση που δεν νοιάστηκε για την τύχη της 12χρονης που βιάστηκε τόσο από τον Ηλία Μίχο (στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης) όσο και από άλλους άνδρες στον Κολωνό. Ποτέ ψυχολόγος, ούτε παιδοψυχολόγος δεν επισκέφτηκε την 12χρονη, δηλώνει η δικηγόρος της οικογένειας.
Ούτε για τα παιδιά της «Κιβωτού του Κόσμου» ενδιαφέρονται. Τα χρησιμοποιούν μόνο για να κρύψουν τις δικές τους πομπές, βλέπε υποκλοπές.
Γι’ αυτούς πάνω απ’ όλα είναι το χρήμα. Στην ιδεολογία τους όλες οι αξίες μετριώνται μ’ αυτό. Το χρήμα(κέρδος) είναι το κινούν αίτιο της κοινωνίας και του κόσμου. Γι’ αυτό ιδιωτικοποιούν το ΕΣΥ. Γι’ αυτό ξεσπιτώνουν τους φτωχούς δανειολήπτες. Γι' αυτό ιδιωτικοποιούν το νερό και σε λίγο και τον αέρα που αναπνέουμε.
Κάποιοι θεωρούν ότι η απληστία για μεγαλύτερα κέρδη οφείλεται σε κάποια διαστροφή των καπιταλιστών. Και όμως «Η κατάκτηση του πλούτου και η αύξησή του δεν απορρέουν από κάποια «επιθυμία» προσωπικής κυριαρχίας… η κατάκτηση όλο και μεγαλύτερων μερίδων της αγοράς, δεν αποτελούν παρά εξωτερικούς καταναγκαστικούς νόμους που επιτρέπουν στην επιχείρηση να ζει… αντιμετωπίζοντας τον ανελέητο ανταγωνισμό που αντιπαραθέτει τους κεφαλαιοκράτες μεταξύ τους…»*.
Γι' αυτό η αναλγησία και η άγρια εκμετάλλευση είναι εγγεγραμμένη στο DNA του καπιταλισμού.
Είναι ο καπιταλισμός λοιπόν και οι νόμοι της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής που καθορίζουν τις ζωές μας και όχι η «προσωπική επιθυμία» ή η απληστία κάποιου όπως ο υπερπλούσιος Έλον Μασκ, ή ο Τζεφ Μπέζος. Υπ’ αυτή την οπτική δεν αλλάζουν τα πράγματα με τον εξανθρωπισμό κάποιων «κακών» πλούσιων, αλλά μόνο με την αλλαγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής…
Άρα ο μετασχηματισμός είναι χίμαιρα. Μόνο η ανατροπή είναι η λύση...
*Σερζ Βίντερμαν: Περί χρήματος, εκδόσεις Ολκός
**Στη φωτογραφία άστεγοι στο Μοναστηράκι