Δεν είμαστε όλες ασφαλείς στο σπίτι.
Απαιτούμε άμεση δράση για την έμφυλη ή/και ενδοοικογενειακή βία.
Το «μένουμε σπίτι» δε σημαίνει για όλες μας ασφάλεια, για πολλές αποτελεί ακόμη μεγαλύτερο εγκλωβισμό σε ένα κακοποιητικό και τοξικό περιβάλλον.
Οι επιζώσες έμφυλης βίας, εν μέσω πανδημίας και περιορισμού της κυκλοφορίας, είναι εξαναγκασμένες να βρίσκονται διαρκώς στο σπίτι μαζί με τον κακοποιητή τους, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων σύζυγο, σύντροφο ή άλλο μέλος της οικογένειας.
Μακριά από το επαγγελματικό τους περιβάλλον, αποκομμένες ακόμη περισσότερο και από τον κοινωνικό τους περίγυρο, σε εντονότερη ενδεχομένως οικονομική εξάρτηση από τον δράστη, με περιορισμένες δυνατότητες αναζήτησης υποστήριξης, αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερης έντασης έμφυλη βία, με σημαντικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Οι ζωές τους απειλούνται.
Άλλωστε, είναι γνωστό πως η ενδοοικογενειακή βία γνωρίζει ιδιαίτερη έξαρση σε περιπτώσεις επιδημιών, φυσικών καταστροφών κ.ά. – το δείχνουν καθαρά όλα τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα από παλιότερες πανδημίες (π.χ. Ebola), αλλά και τα εμπειρικά δεδομένα από την Κίνα και χώρες που έχουν πληγεί από την πανδημία COVID-19. Η ίδια εικόνα προκύπτει και από τα πρώτα στοιχεία που έφτασαν από την Κύπρο, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία, καταδεικνύοντας αυξημένες κλήσεις στις σχετικές τηλεφωνικές γραμμές.
Σε αυτές τις περιόδους κρίσης, που η κυριαρχία της τοξικής αρρενωπότητας επιβάλλει με μεγαλύτερη ένταση την ισχύ και τον έλεγχό της στα σώματα γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και παιδιών, στα σώματα των ανάπηρων ατόμων, χρησιμοποιώντας την πανδημία ως νομιμοποιητικό επιχείρημα, οι διέξοδοι διαφυγής για τις επιζώσες/ντες στενεύουν ασφυκτικά, καθώς το ήδη ανεπαρκές δημόσιο δίκτυο υποστήριξης υπολειτουργεί. Με αυτά τα δεδομένα, χιλιάδες γυναίκες, θηλυκότητες, ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενα και ανάπηροι/ες βρίσκονται πλέον εκτεθειμέν@ σε ανυπολόγιστους κινδύνους.
Για αυτό το λόγο απαιτούμε άμεσα τη λήψη μέτρων, ώστε να διαμορφωθεί μια δίοδος στην ασφυξία:
Να επιταχτούν άμεσα ξενώνες για τη στέγαση των επιζωσών (και των παιδιών τους, αν έχουν), αλλά και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Να μην ανασταλεί η εκδίκαση καμίας υπόθεσης έμφυλης ή/και ενδοοικογενειακής βίας. Για πολλές γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενα, ακόμα και τα περιοριστικά μέτρα αποτελούν σημαντικό εχέγγυο για την ασφάλειά τους.
Να λειτουργήσει η γραμμή SOS 15900 και με chat. Για πολλές επιζώσες είναι αδύνατο να τηλεφωνήσουν, λόγω του 24ωρου εγκλεισμού τους με τον κακοποιητή τους.
Να συνεχίσει απρόσκοπτα και να ενισχυθεί η παροχή νομικής συμβουλευτικής και ψυχοκοινωνικής στήριξης από τα Συμβουλευτικά Κέντρα της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων αξιοποιώντας την τηλεργασία και τις νέες τεχνολογίες.
Να ενισχυθούν οι επιζώσες οικονομικά, ώστε να σταματήσει η οικονομική εξάρτηση από τον κακοποιητή τους και να μπορούν να φύγουν, διασφαλίζοντας αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης.
Τέλος, καλούμε τους αυτόπτες/αυτήκοες μάρτυρες να καταγγέλουν, ακόμα και ανώνυμα, περιστατικά έμφυλης βίας στις αρχές καλώντας το 15900 για καθοδήγηση και συμβουλευτική και το 100 για άμεση επέμβαση.
Καμία μόνη. Καμία απροστάτευτη.
#ΚαμίαΜόνη #HomeIsNotSafeForAll
