Ένας συντηρητικός άνθρωπος, ο Δ. Ινδαρές υπέστη την τυφλή βία των δυνάμεων καταστολής, τη βαρβαρότητα των ρόμποκοπ του Χρυσοχοΐδη. Τον χτύπησαν και τον εξεφτέλισαν, όπως εξεφτέλισαν τον νεαρό στην πλατεία Εξαρχείων, το κορίτσι στην Πατησίων, τον Γούλα στο υπαίθριο γκαράζ. Πάτησαν το παιδί του στο κεφάλι, όπως πάτησαν στο κεφάλι τον νεαρό στην Σπύρου Τρικούπη. Φώναζε για τα ατομικά του δικαιώματα, αυτά που δεν υπάρχουν για τόσους και τόσους νέους στα Εξάρχεια, στα Πατήσια, στο Κουκάκι, στο Παγκράτι, στη Θεσσαλονίκη, παντού. Φώναζε: "Το δέσιμο είναι ταπείνωση, γιατί κανείς δεν σας έχει αντισταθεί. Είναι ταπείνωση. Λύστε με γιατί δεν μπορώ άλλο. Αμέσως. Η φυσική κατάσταση είναι να είμαστε ελεύθεροι και να μην υπακούμε σε κανένα μίσος."
Ο Δημήτρης Ινδαρές μέχρι χθες ταύτιζε τη βία με τους αναρχικούς. "Σαν αναρχικοί συμπεριφέρεστε" λέει στους ΕΚΑΜίτες. "Έχετε τρελαθεί τελείως;" αναφωνεί. Η συντηρητική ιδεολογία του κλονίζεται. Δεν μπορεί να εξηγήσει την κρατική βία εναντίον ενός "καθώς πρέπει" πολίτη όπως είναι ο ίδιος! Εξηγεί ό,τι του συμβαίνει με όρους παραφροσύνης. "Έχετε τρελαθεί;" επιμένει απευθυνόμενος στους επιδρομείς.
Τώρα έμαθε. Τώρα ενδεχομένως να κατάλαβε ότι για τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής, η βία δεν στρέφεται μόνο εναντίον όσων αμφισβητούν το καθεστώς, αλλά και εναντίον όσων το στηρίζουν. Οι δικοί του τον εξεφτελίζουν. Κι αυτός το εισπράττει όλο αυτό ως αντιπαράθεση με τους δικούς του, ως εμφύλιο: "Καμαρώστε μας όλους, την κατάντια μας εδώ. Αυτή είναι η Ελλάδα, ένας διαρκής εμφύλιος. Όπου οι μεν βασανίζουν τους δε, με εναλλασσόμενους ρόλους…". .
Διαβάζω και την αναφορά των αναρχικών στον Δ. Ινδαρέ. "Αν ο κύριος Ινδαρές δεν άντεξε την βία και τον στιγματισμό της μίας φοράς, θα πρέπει να αναλογιστεί ότι για αυτά τα παιδιά, αυτή η απάνθρωπη μεταχείριση αποτελεί μόνιμη συνθήκη. Αν ένιωσε έστω στιγμιαία την μπότα της καταστολής στο κεφάλι του, να ξέρει ότι αυτά τα παιδιά έχουν ανεξίτηλα σημάδια. Και αν μετά απο αυτό δεν νιώθει άσχημα για τις δηλώσεις του, ας αναλογιστεί κάτι τελευταίο. Ότι αυτά τα παιδιά στο κείμενο που εξέδωσαν απο το κρατητήριο, μέσα στα δικά τους γενικότερα βάσανα, τον σκέφτηκαν, τον συμπεριέλαβαν, του απέστειλαν την αλληλεγγύη και τον σεβασμό τους."
Είναι βέβαιο ότι πλέον ο Ινδαρές θα βλέπει διαφορετικά τους αναρχικούς και τις δυνάμεις κρατικής καταστολής. Είναι βέβαιο ότι αντιλήφθηκε ότι ο "νόμος και η τάξη", είναι τρόμος και αυταρχισμός, και ότι σε κάθε περίπτωση είναι κι αυτός θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας. Είναι βέβαιο... ή μήπως όχι;
