Από τους σεναριογράφους του Χόλιγουντ μέχρι τους δημοτικούς υπαλλήλους, τους ξενοδόχους και τους δασκάλους, το Λος Άντζελες δεν γνώρισε ποτέ τόσες πολλές απεργίες, αλλά και την αλληλεγγύη μεταξύ των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων. Πηγή ικανοποίησης για τους ντόπιους συνδικαλιστές και πρότυπο για την υπόλοιπη χώρα, αναφέρει ο αρθρογράφος των «Los Angeles Times».
7.000 εργαζόμενοι του Service Employees International Union Local 721 της πόλης, προχώρησαν σε μονοήμερη απεργία την Τρίτη για να διαμαρτυρηθούν για την αποτελμάτωση των διαπραγματεύσεων για νέες συμβάσεις και τις αθέμιτες εργασιακές πρακτικές. Ήταν η πρώτη απεργία στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι της πόλης εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια.
Τον Δεκέμβριο, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του UCLA συμμετείχαν σε μια απεργία πέντε εβδομάδων σε όλο το UC, η οποία ήταν η μεγαλύτερη στο είδος της και οδήγησε σε ένα ιστορικό συμβόλαιο.
Τον Μάρτιο, η Unified School District του Λος Άντζελες έκλεισε για τρεις ημέρες καθώς οι δάσκαλοι αποχώρησαν από τις δουλειές τους μαζί με τους συναδέλφους τους, οι οποίοι εκπροσωπούνταν από το SEIU Local 99 και προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν μια νέα σύμβαση.
Οι Writers Guild of America (σεναριογράφοι) διανύουν την 100ή ημέρα της απεργίας τους, ενώ τα μέλη του SAG-AFTRA (ηθοποιοί) σταμάτησαν να εμφανίζονται στη δουλειά από τον Ιούλιο - είναι η πρώτη φορά εδώ και 63 χρόνια που τα δύο συνδικάτα του Χόλιγουντ απεργούν μαζί.
Το Unite Here Local 11, το οποίο εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία και τη φιλοξενία, έχει οργανώσει κυλιόμενες στάσεις σε όλη τη Νότια Καλιφόρνια από το Σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου. Οι εργαζόμενοι της Kaiser Permanente έκαναν πικετοφορία σε όλη την Καλιφόρνια τον περασμένο μήνα. Οι baristas των Starbucks συνεχίζουν να κινητοποιούνται σε όλη τη Νότια περιοχή.
Το Λος Άντζελες έχει γνωρίσει ανάλογες εργατικές κινητοποιήσεις στο παρελθόν, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι διαφορετικό. Υπάρχει ένα πρωτόγνωρο επίπεδο διασυνδικαλιστικής υποστήριξης σε ριζικά διαφορετικούς χώρους εργασίας, μαζί με τη γνώση των αντίστοιχων αγώνων των άλλων.
Σε μια διάσημη πλην κατεστραμμένη πόλη, αυτό είναι ένα μάθημα που μπορούν να πάρουν όλοι. Δεν χρειάζεται να σας αρέσει το εργατικό κίνημα για να δείτε ότι είναι το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο της οικονομικής υγείας του Λος Άντζελες. Αν το να ανήκεις σε ένα σωματείο δεν αρκεί για να εγγυηθεί μια καλά αμειβόμενη δουλειά, τότε τι είναι αυτό που μπορεί να την εγγυηθεί; γράφει ο αρθρογράφος των «Los Angeles Times».
«Είμαστε όλοι ενωμένοι», είπε ο Αντιπρόεδρος του SEIU 721 Simboa Wright, ο οποίος είναι εργαζόμενος στη συλλογή λυμάτων για 20 χρόνια.
Η Μαρία Κορέα εργάζεται ως φύλακας της πόλης για 21 χρόνια. Η ζωή στην πόλη «έχει χειροτερέψει, γιατί οι μισθοί μας δεν ανεβαίνουν πραγματικά, αλλά το κόστος των πάντων αυξάνεται. Τα αφεντικά έχουν δώσει υποσχέσεις και δεν τις έχουν εφαρμόσει. Λοιπόν, πρέπει να τους κάνουμε να συμμορφωθούν».
Η Πρόεδρος της Εργατικής Ομοσπονδίας της Κομητείας του Λος Άντζελες, Ιβόν Γουίλερ, συγκάλεσε μια ειδική συνεδρίαση της Ομοσπονδίας Εργατών για να παροτρύνει τα συνδικάτα όχι απλώς να υποστηρίζουν το ένα το άλλο, αλλά να μαθαίνουν το ένα για το άλλο.
«Όταν είδαν την ομοιότητα των θεμάτων που πρέπει να αντιμετωπίσει ο καθένας τους, τότε κατάλαβαν ότι έπρεπε να είναι μαζί», είπε ο Wheeler. «Ο αγώνας σας είναι ο αγώνας τους. Και ένας τραυματισμός σε έναν είναι τραυματισμός για όλους».
Το αποκαλούμενο «θερμό εργατικό καλοκαίρι» ο αρθρογράφος των Times Patt Morrison περιέγραψε ως Big Bang του Λος Άντζελες .
Όλες αυτές οι απεργίες είναι απλώς μια συλλογική κραυγή συσπείρωσης: Είμαστε μια πόλη εργαζομένων και το μέλλον κανενός δεν είναι ασφαλές αν δεν μπορούν όλοι να κερδίσουν έναν δίκαιο μισθό.
Ένα φορτηγό είχε μια πινακίδα που έγραφε "Union Strong"...
Αυτή «Είναι μια στιγμή ελπίδας» που δείχνει το δρόμο....
*Πληροφορίες από την «Los Angeles Times»
