Η τιμή της ινσουλίνης αυξήθηκε κατά 1200%

Η Eli Lilly αύξησε την τιμή της ινσουλίνης από το 1996 κατά πάνω από 1.200%, ήτοι στα 275 δολάρια, ενώ η παραγωγή της κοστίζει λιγότερο από 10 δολάρια, γράφει στο τουίτερ ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς και συνεχίζει: «Οι εφευρέτες της ινσουλίνης πούλησαν τις πατέντες τους το 1923 για 1 δολάριο για να σώσουν ζωές και όχι για να κάνουν τον CEO της Eli Lilly εγκληματικά πλούσιο.». Και ο χυδαίος, ο καφκικός «κύριος όλος ο κόσμος», ο κροίσος  Έλον Μασκ, αφού παραδέχεται ότι «Οι νέες, υψηλότερης αποτελεσματικότητας αναλογικές παραλλαγές ινσουλίνης είναι πιο ακριβές», συστήνει κυνικά στον Σάντερς και σε όσους δεν έχουν χρήματα να πάρουν την παλιά ινσουλίνη (του 1921-διορθώνει τον Σάντερς ως προς την χρονολογία της εφεύρεσης) που «κοστίζει μόλις 25 δολάρια.»! Μίλησε κανείς για ανισότητα, για αναλγησία και απανθρωπιά; Πάνω απ’ όλα τα κέρδη! Κι ας ζήσουν όσοι διαθέτουν χρήματα, ενώ οι φτωχοί ας πάνε στο διάβολο!  

Και στην περίπτωση του Covid19 ισχύει το ίδιο. Οι φτωχές χώρες (κυρίως οι αφρικανικές) που δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν τα ακριβά εμβόλια πλήττονται άγρια. Εκεί δημιουργούνται οι μεταλλάξεις που έρχονται στη συνέχεια στη Δύση για να διαιωνίσουν τον φαύλο κύκλο και μαζί τα υπερκέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών.

Το ίδιο ισχύει και για την ακρίβεια στην ενέργεια και στα τρόφιμα. Η Washington Post παραδέχεται ότι «Ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ότι υπάρχει παγκόσμια έλλειψη (σίτου), αλλά ότι ο φόβος δημιουργεί ένα κλίμα πανικού που ανεβάζει τις τιμές και στερεί από τους πεινασμένους φαγητό»! Το πρόβλημα δηλαδή είναι ο δήθεν… φόβος των πολυεθνικών που ανεβάζει τις τιμές στα χρηματιστήρια και στη συνέχεια στα ράφια! Με λίγα λόγια, επαναλαμβάνεται το ίδιο παιγνίδι που παίχτηκε στην κρίση του 2008. Και τότε είχαμε ακρίβεια και οικονομική κρίση από τους… τυφώνες(αρκούσε η πρόβλεψη της μετεωρολογικής υπηρεσίας) που εκτόξευαν στα ύψη την χρηματιστηριακή αξία του πετρελαίου. Η Naomi Klein στο βιβλίο της The Shock Doctrine. The Rise of Disaster Capitalism έγραφε:«Το σοκ με την τεράστια αύξηση της τιμής του πετρελαίου, η πείνα, οι σεισμοί, οι λιμοί και οι καταποντισμοί, όλα είναι ενταγμένα σε μία «στρατηγική του σοκ», που διαμόρφωσαν ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν και οι επίγονοί του, τα γνωστά «παιδιά του Σικάγου»». Ένα πραγματικό ή τεχνητό γεγονός, όπως ένας πόλεμος, ένας σεισμός, ένας τυφώνας, το μεγάλο δημόσιο χρέος, η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας, το δημοσιονομικό έλλειμμα κ.ά., θεωρείται αξιοποιήσιμο, αφού μπορεί να εκτοξεύσει τις τιμές των μετοχών. Οι τιμές των προϊόντων δεν διαμορφώνονται από την προσφορά και τη ζήτηση, αλλά από τα διάφορα εφέ. Το παιχνίδι αυτό εμπεριέχει στοιχεία μεταφυσικής και ψυχιατρικής και εδράζεται στη δημιουργία «κρίσεων» που λαμβάνουν χώρα σε δύο χρόνους: Πρώτα, δημιουργείται αναταραχή με την πρόβλεψη ενός φυσικού συμβάντος ή με την υποβάθμιση μιας οικονομίας, ή ακόμη από την διεθνή ένταση ή μία πολεμική σύγκρουση, ακολουθεί η αναπαραγωγή της κρίσης στο σύνολο του χρηματιστικού συστήματος, μέσω των λεγόμενων «μολυσματικών» και «μιμητικών εφέ», που αγγίζουν όλες τις οικονομίες (ντόμινο) λόγω της παγκοσμιοποίησης. Φυσικά οι τιμές εκτοξεύονται στα ύψη και κερδίζουν όλοι εκτός από τον τελευταίο που πάει στο διάβολο (όπως έλεγε ο Γκαλμπρέηθ). Και οι τελευταίοι είναι οι φτωχοί, οι «από κάτω», αυτοί που δεν έχουν σχέση με τα χρηματιστήρια, αυτοί και αυτές που ξεσπιτώνονται από τις τράπεζες και τα hedg funds, που βασανίζονται από την πείνα, το κρύο και από τη μη πρόσβαση σε αποτελεσματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη…

Γιατί στον καπιταλισμό πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος και όχι ο άνθρωπος, όχι η ζωή.

Γι’ αυτό είναι ψεύτης αυτός που λέει ότι «Για την ακρίβεια φταίει ο Πούτιν»! Για την ακρίβεια φταίει ο καπιταλισμός και η απληστία των διαφόρων Μασκ, η άγρια κερδοσκοπία των υπερπλούσιων.