Η πείνα είναι ακραία βία

«Θα βγάλω κάτι. Δεν πήρα την κάρτα». Με το κεφάλι σκυμμένο, βγάζει στον πάγκο ένα πακέτο μακαρόνια, μαζί και την αξιοπρέπειά της.

Οι σκιές που ψάχνουν στους κάδους μόλις πέφτει το σκοτάδι, εμφανίστηκαν και πάλι.

Το φάσμα της πείνας επιστρέφει…

Την ίδια στιγμή, κάποιοι, οι λίγοι, οι ίδιοι πάντα, καταληστεύουν την κοινωνία με τη συνέργεια της κυβέρνησης.

Κι όποιος τολμήσει να διεκδικήσει ξανά τη χαμένη του αξιοπρέπεια στο δρόμο, όποιος διαμαρτυρηθεί για την ακρίβεια και την αδικία, τσακίζεται από τα ΜΑΤ των Μητσοτάκη-Θεοδωρικάκου στο όνομα του νόμου και της απαγόρευσης «κατάληψης του οδοστρώματος»!  

Γι’ αυτούς δεν είναι βία η Πείνα, αλλά η «παρακώλυση των συγκοινωνιών». Δεν είναι ακραία βία να μην έχεις να πας γάλα στα παιδιά σου, αλλά είναι βία η κατάληψη του οδοστρώματος. Δεν είναι βία να σου κόβουν το ρεύμα, να σου παίρνουν το σπίτι, να σε πετάνε στο δρόμο, αλλά είναι βία να διαμαρτύρεσαι για την ληστεία…

Το ίδιο συμβαίνει παντού…

«Στις 5 και 6 Οκτωβρίου 1789, οι γυναίκες διαδηλώνουν στις Βερσαλλίες ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής. Φέρνουν τον Βασιλιά, τη Βασίλισσα και τον Ντοφέν με τη βία στο Παρίσι και τους θέτουν υπό λαϊκό έλεγχο. Κάνετέ το και στις 16 Οκτωβρίου», έγραψε την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου στο Twitter, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, καλώντας τους Γάλλους να συμμετάσχουν μαζικά στη «μεγάλη πορεία» ενάντια στην ακρίβεια, την Κυριακή 16 Οκτωβρίου.

Η σύγκριση της διαδήλωσης με την απαρχή της Γαλλικής Επανάστασης τάραξε τους «πάνω» και την κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Olivier Véran τη χαρακτήρισε ως "μια συγκαλυμμένη προτροπή για κοινωνική βία".

Γι’ αυτούς η πείνα δεν είναι βία…

Γι' αυτό ο λόγος του Μελανσόν χαρακτηρίζεται «πέραν των ορίων», «τοξικός»!

Όχι, κύριοι, δεν είναι τοξικός, είναι ταξικός και αντανακλά την ακραία βία που βιώνει το 99% των πολιτών…