Η κραυγή της σιωπής

Με εκείνα που βλέπεις περπατώντας ή οδηγώντας στον δρόμο, φτάνει το ουρλιαχτό στο στόμα
Με όσα βλέπεις και μαθαίνεις στις ειδήσεις, ουρλιάζεις στην οθόνη
Σιωπηλά
Να μην επηρεάσεις τα βλαστάρια
Με εκείνα που βιώνεις στο σχολείο, κρατάς άτσαλα την κραυγή σου κάτω από το βιβλίο ύλης και το απουσιολόγιο
Δεν φταίνε σε τίποτα τα παιδιά των άλλων
Γυρνώντας σπίτι, κοιτάς τους λογαριασμούς στο ψυγείο και πνίγεις το ουρλιαχτό στον φάρυγγα
Δεν γαμιέται λες, θα χρωστάω πάλι
Κι όπως πάντα μεταθέτεις την κραυγή στο βλέμμα
Σιωπηλά
Με σεβασμό στην νέκρα των άλλων
Σκέφτεσαι να μπεις στο φβ και να ξεφύγεις λίγο 
Καταλήγεις να ουρλιάζεις πνιγμένα στο μπαλκόνι
Πιάνεις κουβέντα με τον εαυτό σου και του λες: 
"Δεν μπορεί ρε μαλάκα, πρέπει να τα βλέπεις στον ύπνο σου όλα αυτά. Μάλλον δεν είναι πραγματικότητα...."
Σηκώνεσαι να φτιάξεις καφέ
Να ανοίξει το μάτι σου
Να ξεκινήσεις την μέρα σου
Ότι κι αν σημαίνει αυτό