Η αλληλεγγύη στην Ιωάννα...

Βλέπω την Ιωάννα, την εκπρόσωπο των εργαζομένων στην εφημερίδα, την συνεργάτιδα του Μίκη Θεοδωράκη, την μάνα του Αντώνη, την αγωνίστρια Ιωάννα Κολοβού να την σέρνουν οι σιδερόφρακτοι φύλακες των κορακιών έξω από το σπίτι της, στο δρόμο, στο αστυνομικό τμήμα, στην Ευελπίδων. Ο εισαγγελέας την κατηγορεί για «διατάραξη οικιακής ειρήνης», για διατάραξη της «ειρήνης» του κορακιού που υφάρπαξε νομοτύπως το πατρικό της σπίτι. Βλέπω να την σέρνουν σαν κοινό εγκληματία, να υφίσταται πριν καν δικαστεί τη διαδικασία της σκυλίσιας ταπείνωσης, όπως ο ήρωας του Κάφκα στην «Ασκανική αυλή». Γιατί η εξουσία εκτός από τους σιδερόφρακτους πραιτοριανούς της, έχει και τα μη ορατά μυστικά της όπλα, τη διαπόμπευση, τον εξευτελισμό, το τσάκισμα της αξιοπρέπειας.

Βλέπω το κουρασμένο πρόσωπο της Ιωάννας να φωτίζεται καθώς βλέπει τους αλληλέγγυους να φωνάζουν συνθήματα συμπαράστασης έξω από το δικαστήριο. Σηκώνει το χέρι ψηλά. Τα κομμάτια της ανατάσσονται και μπαίνει μπροστά στη διαδήλωση φωνάζοντας «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Ναι, μόνο ο αγώνας είναι η λύση… μόνο η αγωνιστική αλληλεγγύη αποδιώχνει την ταπείνωση και ανασυνθέτει το τσακισμένο μας Πρόσωπο…  

Όχι, οι παραχωρήσεις σπιτιών δίκην ελεημοσύνης φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας δεν είναι αλληλεγγύη. Την αλληλεγγύη δεν την «πουλάς» ούτε τη διακινείς στο μιντιακό σεργιάνι για επικοινωνιακούς λόγους, αντίθετα την προσφέρεις χωρίς να ταπεινώνεις τον δέκτη…

Αλληλεγγύη είναι να αγωνίζεσαι για να μην παίρνουν κανενός φτωχού το σπίτι, για να μην υπάρχουν κοράκια και νομότυποι τοκογλύφοι… αλλιώς γίνεσαι μέρος του μηχανισμού της ταπείνωσης της καφκική εξουσίας που μας κυβερνά...