Με μία αναφορά σε γενικού περιεχομένου τσιτάτα του Γκάντι και του Ελευθέριου Βενιζέλου επιχείρησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να προσδώσει το πολιτικό πρόσημο στη διακυβέρνησή του κατά την ομιλία του στην 84η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αλλά και οι δύο πολιτικές προσωπικότητες στις οποίες αναφέρθηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα. Ο «μητσοτάκειος βενιζελισμός» είναι ένας αμιγής νεοφιλελευθερισμός με στοιχεία αυταρχισμού (ενίσχυση αστυνομίας), ξενοφοβίας(αυστηροποίηση ασύλου και έντονη αντιμεταναστευτική ρητορική), αντιεργατισμού (νέο εργασιακό πλαίσιο σε βάρος των εργαζομένων), ενίσχυση και προνόμια για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα κ.ά.
Το σύνθημα «Ανάπτυξη για όλους» παραπέμπει στη λογιστική λογική σύμφωνα με την οποία το κατά κεφαλήν εισόδημα του Ροβινσώνα Κρούσου και του δούλου του Παρασκευά είναι το ίδιο, αφού για να εξαχθεί διαιρείται δια δύο. Ομοίως η λογική της νεοφιλελεύθερου τύπου Ανάπτυξης οδηγεί στον Ζ. Μπολσονάρου και σε μεγάλες οικολογικές καταστροφές.
Είμαστε ακόμα στην αρχή και τα επικοινωνιακά φληναφήματα είναι ακόμα δυνατά. Δεν θα αργήσει ο καιρός που τα αποτελέσματα της πολιτικής Μητσοτάκη θα είναι εμφανή και οδυνηρά για τους πολλούς και τότε ο Γκάντι, ο Βενιζέλος και η προστασία του περιβάλλοντος θα ακούγονται ως κυνικός εμπαιγμός…
