Υπάρχει μία άποψη ότι πίσω από την ανατροπή του Έβο Μοράλες από την προεδρία της Βολιβίας κρύβονται τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών για το φυσικό αέριο και το λίθιο της χώρας. Μία άλλη εκδοχή αναφέρεται στην ομιλία του προέδρου της Δημοκρατίας της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων στις 26 Σεπτεμβρίου 2018. Η ομιλία αυτή ήταν ένα "χαστούκι" στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ που προήδρευε προσωπικά σε εκείνη τη συνεδρία και επομένως άκουσε άμεσα τις «τέσσερις αλήθειες» από τον Πρόεδρο ενός έθνους του Τρίτου Κόσμου που ήταν αυθεντικά κυρίαρχο και δημοφιλές. Αυτό το.. έγκλημα στην αυλή των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν καιρός να τιμωρηθεί, υποστηρίζουν οι οπαδοί αυτής της άποψης. Νομίζουμε ότι ισχύουν και τα δύο, πρωτίστως το πρώτο. Αλλά ας δούμε τι είπε ο Έβο Μοράλες σε εκείνη τη συνεδρίαση, μπροστά στον Ντόναλντ Τραμπ.
Ιδού ο λόγος του Έβο Μοράλες:
"Τραμπ: Δίνω τώρα τον λόγο στον Πρόεδρο της Βολιβίας."
"Έβο Μοράλες: Πρόεδρε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αδερφέ μου António Guterres, Γενικέ Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, αδέρφια μου…
Σήμερα, η Προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ) κάλεσε τα μέλη αυτού του οργάνου να συζητήσουν τη μη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής. Η Βολιβία βρίσκεται σε μια περιοχή που έχει κηρυχθεί απαλλαγμένη από πυρηνικά για πάνω από μισό αιώνα. Για τον λόγο αυτόν, θεωρώ ότι είμαι σε θέση να υπενθυμίσω το άρθρο Ι της Συνθήκης για την απαγόρευση της χρήσης πυρηνικών όπλων, το οποίο ορίζει ότι κάθε κράτος που έχει επικυρώσει τη Συνθήκη δεσμεύεται να μην αναπτύξει, σε καμία περίπτωση, την παραγωγή, απόκτηση, με οποιονδήποτε τρόπο, την κατοχή ή την αποθήκευση πυρηνικών όπλων ή οποιοδήποτε άλλο πυρηνικό όπλο.
Καλώ όλα τα κράτη που συγκεντρώθηκαν γύρω από αυτό το τραπέζι να υπογράψουν, να κυρώσουν και να εφαρμόσουν αμέσως αυτή τη διάταξη της Συνθήκης. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε την καταστροφική πιθανότητα χρήσης τέτοιων όπλων. Είναι μια ηθική υποχρέωση και ένα καθήκον που οφείλουμε στις μελλοντικές γενιές.
Αδελφοί και αδελφές του κόσμου,
Τα κράτη μέλη του ΟΗΕ είναι υποχρεωμένα να συμμορφώνονται με τις θεμελιώδεις αρχές και τους στόχους του Χάρτη του 1945. Πάνω από όλα είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε με την αρχή της επίλυσης των διεθνών διαφορών μέσω ειρηνικών μηχανισμών. Κανένας από αυτούς τους μηχανισμούς δεν περιλαμβάνει τη χρήση όπλων οποιουδήποτε είδους, το αντίθετο. Πρόκειται για πρόσκληση για διαπραγμάτευση, διπλωματία, διάλογο και νομική επίλυση των συγκρούσεων: αυτές είναι οι αρχές που πρέπει να κατευθύνουν τις ενέργειες των χωρών του ΟΗΕ για την επίλυση των συγκρούσεων ή των διαφορών που μπορεί να προκύψουν. Η Βολιβία είναι πεπεισμένη ότι μόνο με την προσφυγή σε αυτά τα ειρηνικά μέσα θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε πιο δίκαιες κοινωνίες, που θα μπορούν να αναλάβουν το μερίδιο των ευθυνών τους.
Θα ήθελα να υπογραμμίσω ως παράδειγμα τη συμβολή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, του κύριου δικαστικού οργάνου του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο κατάφερε να επιλύσει αποτελεσματικά τις διαφορές μεταξύ των κρατών σε διάφορα μέρη του κόσμου…
Αδελφοί και αδελφές μου,
Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι ζωτικής σημασίας να καθιερωθεί διάλογος όχι μόνο για τις επιπτώσεις αλλά και για τις δομικές και πρωταρχικές αιτίες που οδηγούν στον πόλεμο και για τα πραγματικά κίνητρα για επιθέσεις κατά της ειρήνης…
Δείτε το παράδειγμα του Ιράν, μιας χώρας που αναφέρθηκε σήμερα το πρωί (ως χώρα που παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους υποτελείς της από τη Δυτική Ευρώπη). Το 1953, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρηματοδότησαν, ενορχήστρωσαν και εφάρμοσαν πραξικόπημα εναντίον μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία, κατά τη νόμιμη άσκηση της κυριαρχίας της, εθνικοποίησε τους ενεργειακούς πόρους της χώρας, τις αγγλοαμερικανικές εταιρείες πετρελαίου. Μετά από αυτό, για πολλές δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν μια αυταρχική κυβέρνηση που επέτρεψε τα κέρδη από την παραγωγή πετρελαίου να μπαίνουν στις τσέπες των ξένων εταιρειών. Η κατάσταση αυτή κράτησε μέχρι την επανάσταση του 1979. Και τώρα το Ιράν επανέκτησε τον έλεγχο των δικών του πόρων.
Η Βολιβία καταδικάζει κατηγορηματικά τη μονομερή δράση που επέβαλε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του Ιράν. Ομοίως, καταδικάζουμε την απόσυρση της Ουάσινγκτον από την Ιρανική Πυρηνική Συνθήκη (JCPOA), η οποία κρύβεται πίσω από προσχήματα για να συνεχίσει την πολιτική της παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις αυτής της αδελφής χώρας, του Ιράν.
Αδελφοί και αδελφές μου του Συμβουλίου Ασφαλείας,
Θέλουμε να ασχοληθούμε με τη Μέση Ανατολή, μια περιοχή πλούσια σε φυσικούς πόρους, η οποία καταστρέφεται από εισβολές, πολέμους και αδικαιολόγητη επιθετικότητα που συνεχίζουν να προκαλούν ταλαιπωρία στους λαούς. Σε αυτή την περιοχή του κόσμου έλαβαν χώρα οι πιο κραυγαλέες πράξεις επιθετικότητας του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η πρώτη επίθεση είναι η παράνομη εισβολή στο Ιράκ (το 2003), με βάση το ψέμα ότι η χώρα διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής. Αυτή η εισβολή προκάλεσε πάνω από ένα εκατομμύριο θανάτους.
Η δεύτερη πράξη επιθετικότητας είναι η ανατροπή της κυβέρνησης της Λιβύης (το 2011), η οποία προκάλεσε δεκάδες χιλιάδες θανάτους, υποστηρίζοντας ότι ήταν ανθρωπιστική δράση. Η συνέπεια είναι σοβαρή πολιτική αστάθεια και ανθρωπιστική κρίση σε ολόκληρη τη βόρεια Αφρική.
Η τρίτη πράξη επιθέσεων που καταγγέλλω είναι ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο οποίος τα τελευταία οκτώ χρόνια έχει στοιχίσει τη ζωή περισσότερων από μισό εκατομμύριο ανθρώπων. Αυτός ο πόλεμος είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ξένης επέμβασης και της χρηματοδότησης των ένοπλων ομάδων και των τρομοκρατικών οργανώσεων που έχουν αντιταχθεί στη συριακή κυβέρνηση.
Αδελφοί και αδελφές μου,
Τους τελευταίους μήνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέδειξαν για άλλη μια φορά την κυριαρχία της μη τήρησης του διεθνούς δικαίου, της πολυμέρειας και των αρχών και των σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Όποτε οι Ηνωμένες Πολιτείες εισβάλλουν σε έθνη, εκτοξεύουν πυραύλους ή χρηματοδοτούν πράξεις αλλαγής καθεστώτος, το κάνουν κρυπτόμενες πίσω από μια εκστρατεία προπαγάνδας που επαναλαμβάνει ακούραστα το ψέμα ότι ενεργούν για να επιτύχουν δικαιοσύνη, ελευθερία και δημοκρατίας, για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή για ανθρωπιστικούς λόγους.
Θέλω να δηλώσω ειλικρινά και ανοιχτά σε αυτό το Σώμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι προσομοίωση δημοκρατίας, καθώς χρηματοδοτούν πραξικοπήματα και δικτάτορες. Και απειλούν με στρατιωτική επέμβαση δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, όπως συνέβη με τη Βενεζουέλα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσαν να έχουν περισσότερη περιφρόνηση απ 'ό, τι για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη. Εάν ενδιαφέρονται λίγο, θα είχαν υπογράψει τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν θα απειλούσαν τους μηχανισμούς διερεύνησης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Δεν θα προωθούσαν τη χρήση βασανιστηρίων. Δεν θα είχαν εγκαταλείψει το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν θα είχαν χωρίσει τα παιδιά των μεταναστών από τις οικογένειές τους και δεν θα τα είχαν κλειδώσει σε κλουβιά.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν πολυμέρεια. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα είχαν αποσυρθεί από τη Συμφωνία των Παρισίων ή το Διεθνές Σύμφωνο για τη Μετανάστευση. Δεν θα είχαν ξεκινήσει μονομερείς επιθέσεις, ούτε θα είχαν πάρει αποφάσεις όπως η παράνομη κήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
Αυτή η περιφρόνηση στην πολυμέρεια οφείλεται στη δίψα των Ηνωμένων Πολιτειών για παγκόσμια ηγεμονία, γεωπολιτικό έλεγχο και αποθεματοποίηση φυσικών πόρων (από άλλες χώρες)
Αδελφοί και αδελφές μου,
Υπό το φως της κατάστασης που μόλις ανέφερα, θα ήθελα να ευχαριστήσω χώρες - τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Κίνα και τη Ρωσία - οι οποίες υποστήριξαν σθεναρά την πυρηνική συμφωνία που συνήφθη με το Ιράν. Χαιρετίζουμε επίσης τις χώρες που δεν εγκατέλειψαν τη Συμφωνία των Παρισίων, οι οποίες υπερασπίζονται την αρχή της κυριαρχίας και της ισότητας των κρατών, οι οποίες εφαρμόζουν τις αρχές της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις, οι οποίες σέβονται το διεθνές δίκαιο, σέβονται όλες αυτές τις δεσμεύσεις και να υπερασπίζονται την πολυμέρεια.
Η ευθύνη της γενιάς μας είναι να παραδώσει έναν πιο δίκαιο και ασφαλή κόσμο στις μελλοντικές γενιές. Θα πραγματοποιήσουμε αυτό το όνειρο μόνο εάν συνεργαστούμε για την εδραίωση ενός πολυπολικού κόσμου που διέπεται από κανόνες που ισχύουν εξίσου για όλους και οι οποίοι γίνονται σεβαστοί από όλους…».
AgoraVox, Artinews.gr
