Γιατί ο Μπάιντεν συντηρεί τη ρητορική του πολέμου;

Γιατί ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν επιμένει να συντηρεί την ένταση με τη Ρωσία;

Γιατί οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη από έναν εχθρό, ειδικά σήμερα που στο εσωτερικό τους υπάρχει ισχυρός ο κίνδυνος εμφύλιας αντιπαράθεσης.

Η Barbara F. Walter, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο και μέλος μιας συμβουλευτικής επιτροπής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ ( CIA ) που ονομάζεται «Πολιτική Αστάθεια Task Force», εξέδωσε ένα βιβλίο στο οποίο υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα είναι μια «anocratie» - «κάπου ανάμεσα στη δημοκρατία και το αυταρχικό κράτος», και πως είναι «πιο κοντά σε έναν εμφύλιο πόλεμο από όσο θα ήθελε να πιστέψει ο καθένας μας.» 

Αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη από έναν εξωτερικό εχθρό για να παρέξει στην αμερικανική κοινωνία τη χαμένη της συνοχή. Μη λησμονούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σχηματισθεί ως έθνος με βασικό πολιτιστικό στοιχείο τον προτεσταντισμό αλλά και κατ’ ετεροκαθορισμό. Με βάση δηλαδή τις κοινές εσωτερικές και εξωτερικές απειλές, πραγματικές ή φανταστικές. Δεν είναι τυχαία συνεπώς η ανάγκη εφεύρεσης εχθρών. Χωρίς τους τελευταίους υπάρχει πάντα ο κίνδυνος διάρρηξης του κοινωνικού και του πολιτικού ιστού.

Οι επινοήσεις των εχθρών στηρίχθηκαν αρχικά στη θρησκεία, ενώ στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν με μία σειρά δήθεν επιστημονικών ανακαλύψεων που νομιμοποιούσαν το ρατσισμό, όπως ο «κοινωνικός δαρβινισμός». Έτσι, οι εχθροί απέκτησαν εθνο-φυλετικά χαρακτηριστικά(συστημικός ρατσισμός). Τέλος, ο συνταγματικός Πατριωτισμός θα γίνει η ιδιότυπη πολιτική «θρησκεία» των ΗΠΑ, οπότε οι εχθροί θα λάβουν στο εσωτερικό τα χαρακτηριστικά του αντι-πατριώτη (προδότη) και στο εξωτερικό του αντι-αμερικανού.  

Η δημιουργία «εχθρών» συνεισέφερε στη συνοχή της ετερόκλητης αμερικανικής κοινωνίας και στη δημιουργία του αισθήματος του συνανήκειν των Αμερικανών. Έτσι, οι ΗΠΑ από μία πολιτική κατασκευή των ιδρυτών-πατέρων θα γίνει ένα οργανικό έθνος, εθνικοποιημένο μέσω ενός προγράμματος διαδοχικών αποκλεισμών (εχθρών) αλλά και επιλεκτικών συμπεριλήψεων μεταναστών.

Συμπερασματικά, η βαθιά διχασμένη αμερικανική κοινωνία έχει ανάγκη και σήμερα από έναν εξωτερικό εχθρό για να μην διαλυθεί.