Η οργή των αγροτών συναντάται σχεδόν παντού στην Ευρώπη. Από την Πολωνία μέχρι την Ισπανία, μέσω Γερμανίας, Ολλανδίας, Ελλάδας, Ιρλανδίας, Βελγίου, Ρουμανίας, η επανάσταση των τρακτέρ δεν έχει τελειώσει.
«Στη Γαλλία, οι αγρότες επιστρέφουν, οι οικολόγοι ενοχλούνται», τιτλοφορείται η βελγική εφημερίδα Le Soir. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Guardian φοβάται μια «αντίδραση ενάντια στην [Ευρωπαϊκή] Πράσινη Συμφωνία».
ο ιστότοπος Politico θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία είναι «μια επανάσταση» και ότι, «όπως όλες οι προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις, έτσι και αυτή έχει τους χαμένους της». Η ΕΕ θα πρέπει να μάθει να τους ακούει σημειώνει το Politico.
Είναι καιρός να ανοίξουμε επιτέλους μια πραγματική συζήτηση για τη γεωργία, γράφει η The Local: «Η κρίση θα περάσει, αλλά το θεμελιώδες παζλ θα παραμείνει: πώς μπορούν οι αγρότες να σέβονται τους νέους οικολογικούς περιορισμούς, να παράγουν άφθονα και φθηνά τρόφιμα για να ικανοποιήσουν τους καταναλωτές, να επιβιώνουν παρά τις χαμηλές τιμές και τις χαμηλότερες επιδοτήσεις της ΕΕ;».
Τον Ιούνιο, οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου θα εκλέξουν τους ευρωβουλευτές τους και η αγροτική κρίση βαραίνει στις εκλογές: η πολιτική γεωγραφία της ηπειρωτικής εξουσίας θα μπορούσε κάλλιστα να ανατραπεί από τους ψηφοφόρους της υπαίθρου.
Αυτό έχει ήδη συμβεί στην Ολλανδία. Και αυτό είναι που θα συμβεί στη Γερμανία, όπου το CDU ήταν πάντα το κόμμα της υπαίθρου, ενώ στην ανατολή (που αποτελεί το επίκεντρο αυτού του κινήματος διαμαρτυρίας), το Alternative für Deutschland (AFD) έχει τεράστιο προβάδισμα έναντι όλων τα άλλων κομμάτων στην πρόθεση ψήφου.
Το ζήτημα των αγροτών θα βαρύνει επίσης στη Γαλλία, όπου η εκτελεστική εξουσία πρέπει να δώσει υποσχέσεις με την ελπίδα να ανακόψει την πορεία των αγροτών προς την αγκαλιά της Μαρίν Λεπέν.
https://www.courrierinternational.com/article/a-la-une-de-l-hebdo-agriculteurs-une-colere-europeenne
