Cancel culture ή cancel World;

 «Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. 1 στα 4 άτομα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος των συνταγών τους. Εν τω μεταξύ, οι δισεκατομμυριούχοι αύξησαν τον πλούτο τους κατά περισσότερα από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια από την έναρξη της πανδημίας. Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε τις εθνικές μας προτεραιότητες;», γράφει ο Μπέρνι Σάντερς στο τουίτερ. Όμως τα συστημικά μίντια σε όλο τον κόσμο ασχολούνται με το cancel culture και το Woke, ενώ βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα cancel world…

Οι άνθρωποι πεθαίνουν, ο κόσμος πεθαίνει, καθώς οι μεταλλάξεις του κορονοϊού συνεχίζονται λόγω της κερδοσκοπικής συμπεριφοράς των φαρμακευτικών κολοσσών, αλλά οι πολιτικές εξουσίες συνεχίζουν τα γεωπολιτικά παιγνίδια τους. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συγκαλεί τηλεδιάσκεψη 110 κρατών με θέμα τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οποία συμμετέχουν ακροδεξιοί τύπου Ντουτέρτε και Μπολσονάρου, αλλά αποκλείονται άλλοι, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Έτσι, δημιουργείται ένας δυαδικός, μανιχαϊστικός κόσμος, όπου δεν υπάρχουν αποχρώσεις, αλλά μόνο το «καλό και το κακό», το μαύρο και το άσπρο. Η διαίρεση αυτή του κόσμου αποκτά ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά μετά και το διπλωματικό μποϊκοτάζ(δεν θα πάνε πολιτικοί εκπρόσωποι) των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε ανάλογες διακρίσεις. Η τακτική της πολυδιάσπασης και του εμφυλίου των «κάτω»(δες το ιστορικό φιλμ «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» του Σκορτσέζε) που εφαρμόζεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ, εφαρμόζεται και στο διεθνές πεδίο μέσω της πολιτικής της λεγόμενης «αποσυσσωμάτωσης», της στρατηγικής δηλαδή της διάλυσης (Λιβύη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία) και στη συνέχεια της «ανασυσσωμάτωσης», ήτοι της ανασύνθεσης με όρους που να ικανοποιούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους. Ο διαχωρισμός σε "καλά" και "κακά" κράτη, σε κράτη "παρίες" (rogue state) ή «κράτη εκτός νόμου» (outlaw state) είναι παλιός, και ξεκινάει από τον ρεπουμπλικανό Τζορτζ Μπους τζούνιορ και φθάνει στον δημοκρατικό Τζο Μπάιντεν σήμερα.

Το αμερικανικό έθνος, ένα έθνος μεταναστών, δημιουργήθηκε με ενοποιό βάση άλλοτε την εξωτερική απειλή, τους πραγματικούς ή τους κατασκευασμένους εχθρούς του έθνους, και άλλοτε την εσωτερική απειλή, απέναντι σε όλους όσοι θεωρούσαν ότι υπονόμευαν την ιδεολογία της λευκής ανωτερότητας και συγκεκριμένα τη «ράτσα» των Λευκών Αγγλοσαξόνων Προτεσταντών (WASP) και την "Κλου Κουλτύρ Κλαν" τους. Το παράδοξο είναι ότι η "εσωτερική απειλή" ήταν οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες! Οι συγγραφείς Ουόλτερ Σκοτ και Τόμας Καρλάιλ καλλιέργησαν αυτή την "λευκή ανωτερότητα", που σχηματοποίησε ο ιστορικός ο Τζορτζ Μπάνκροφτ! Η ανωτερότητα της «φυλής» των λευκών προτεσταντών αγγλοσαξόνων θα αποκτήσει μια ψευδο-επιστημονική νομιμοποίηση μέσω του περίφημου «κοινωνικού δαρβινισμού» και της άποψης ότι είναι η μόνη που μπορεί να προωθεί τη δημοκρατία και την ελευθερία. Αντίθετα, οι άλλες (κατώτερες) ράτσες είναι απροσάρμοστες στη δημοκρατία και είναι «αποκλεισμένες από το μαγικό κύκλο της σαξονικής ελευθερίας. Αυτές(οι κατώτερες ράτσες) υπάρχουν μόνο για είναι εκμεταλλεύσιμες μέχρι τελευταίας ρανίδας»[1]. Ανάλογα χαρακτηριστικά φυλετικής και εθνικής ανωτερότητας είχαν αναπτύξει και οι ναζί.

Η κουλτούρα του προτεσταντικού πουριτανισμού εξακολουθεί να εξισώνει τους αφροαμερικανούς με το έγκλημα αλλά και τη «φτώχεια» με την «αμαρτία»! Σύμφωνα με την ερμηνεία της Βίβλου –στον Λευκό Οίκο υπάρχει "Γραφείο πίστης"- οι φτωχοί είναι καταδικασμένοι από το... Θεό να παραμείνουν φτωχοί γιατί δεν αντέχουν τους πειρασμούς του πλούτου! Συνεπώς, όχι μόνο οι αφροαμερικανοί αλλά συνολικά οι φτωχοί (μετανάστες, πρόσφυγες, άνεργοι, άστεγοι…) είναι καταδικασμένοι να κινούνται στο χώρο της «αμαρτίας» και του εγκλήματος! Η ανάπτυξη του κινήματος Black live matters μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ δημιούργησε τριγμούς στα θεμέλια αυτού του συστημικού ρατσισμού της αμερικανικής κοινωνίας, δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού εμφυλίου. Γι' αυτό τόσο στις ΗΠΑ όσο και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες επιχειρείται σήμερα η δαιμονοποίηση των κινημάτων #Metoo, Black live matters, Wake κ.ά.. Οι επιθέσεις γίνονται εναντίον της λεγόμενης ιδεολογίας της «Απόλυτης Διαφορετικότητας»(στην ελληνική εκδοχή είναι η θεωρία των "δύο άκρων"). Υπ' αυτή την οπτική το γκρέμισμα του αγάλματος ενός δουλεμπόρου θεωρείται παραβίαση της ιστορικής παράδοσης και ότι έτσι οι αντιρατσιστές εξομοιώνονται με την «απολυτότητα» των ρατσιστών και των οπαδών των δουλεμπόρων!

Στόχος της τεχνητής διαίρεσης των εθνών και των φυλών αλλά και η επίθεση στα κοινωνικά κινήματα, είναι η συγκράτιση της (υλικής και ιδεολογικής) παρακμής των ΗΠΑ και η διατήρηση της πλανητικής ηγεμονίας τους έναντι της νέας αυτοκρατορικής υπερδύναμης, που είναι η Κίνα. Μέσα από αυτή την αντιπαράθεση επιχειρείται και η διευθέτηση της σύγκρουσης στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών με την απόκρυψη της βασικής αντίθεσης που είναι μεταξύ του 0,01% του πληθυσμού που νέμονται το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου και του 99,9%, που κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Για τον Μπέρνι Σάντερς αντίπαλος είναι η απληστία των φαρμακευτικών κολοσσών και όχι η Κίνα. Αυτοί που δείχνουν την Κίνα, απλά αποπροσανατολίζουν...

[1] R. Knox: The Races of Men

*Πληροφορίες από Homo Americanus, 2008

**Η φωτογραφία είναι αρχείου