Μαρία Λούκα (Maria Louka)
Τρεις φορές είχε καταγγείλει τον πρώην σύντροφο της, η γυναίκα που βρέθηκε δολοφονημένη στο Μενίδι. Η πρώτη το 2013, η τελευταία το Μεγάλο Σάββατο. Τουλάχιστον 11 χρόνια βίας, κακοποίησης, τρόμου. Τουλάχιστον 11 χρόνια που προσπαθούσε να ξεφύγει, που απευθύνθηκε στις αρχές ζητώντας βοήθεια. Και έφυγε μ’ ένα panic button, το οποίο προφανώς δεν την έσωσε. Γιατί όσο και να διαφημίζεται ως λύση, καμία εφαρμογή μόνη της δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει το δύσκολο και πολυεπίπεδο πρόβλημα της έμφυλης βίας. Κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε ένα ολοκληρωμένο πλέγμα πολιτικών, δομών, υπηρεσιών.
Δεν αρκεί ούτε ένα πλήκτρο, ούτε μια απλή σύσταση να πας σε δομή. Χρειάζεται μια πλήρης, άμεση, έγκαιρη ψυχολογική, νομική, στεγαστική, οικονομική στήριξη των γυναικών που κινδυνεύουν και των παιδιών τους. Και χρειάζεται να λαμβάνονται μέτρα ώστε ο κακοποιητής να μην μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους. Εδώ, ένας τύπος που είχε καταγγελθεί τρεις φορές, αφέθηκε ελεύθερος, έχοντας λάβει ημερομηνία δικασίμου για αύριο. Πρόλαβε να τη σκοτώσει. Έτσι, για ακόμα μια φορά, μια γυναίκα που έκανε ό,τι έπρεπε, που μίλησε, κατήγγειλε, δε βρήκε την προστασία που είχε ανάγκη.
Και δεν ξέρω τι θα πει τώρα ο Υπουργός που βλέπουμε σε οδυνηρή επανάληψη το ίδιο έργο αδιαφορίας και απαξίωσης να γράφεται πάνω στα δολοφονημένα σώματα θηλυκοτήτων. Όχι πως έχει και μεγάλη σημασία, γιατί ο λόγος τους είναι ο ξιπασμένος λόγος του εμπαιγμού και της αποποίησης της ευθύνης
Η κόρη της που έφτασε στο σημείο είπε «Ο μπαμπάς σκότωσε τη μαμά». Εκεί συνοψίζεται η βαθιά οδύνη, η καταστροφή που επιφέρει η έμφυλη βία στις ζωές των γυναικών και των παιδιών τους.
Στο Μενίδι έγινε γυναικοκτονία
