Σε καλώ
Σε φωνάζω, σφίγγω το χέρι σου
Φιλάω τη γη που πατάς
Και λέω: θυσιάζω τον εαυτό μου για σένα
προσφέρω τη λάμψη των ματιών μου
προσφέρω τη θέρμη της καρδιά μου,
Η τραγωδία που ζω
Είναι το μερίδιό μου από τις τραγωδίες σου
Σε καλώ…
Στη χώρα μου δεν έσκυψα ποτέ
Ποτέ δεν έσκυψα τους ώμους
Ενάντια στους καταπιεστές μου σηκώθηκα
ορφανό, γδυμένο και ξυπόλυτο
Σε καλώ…
Στις παλάμες των χεριών μου κουβαλώ το αίμα μου
Δεν έχω υποστείλει ποτέ τις σημαίες μου.
Κράτησα ζωντανό το πράσινο χορτάρι
στους τάφους των προγόνων μου
Σε καλώ...
Ποίημα του Παλαιστίνιου ποιητή και δημάρχου της Ναζαρέτ Tawfiq Zayyad (1929-1994). Το έγραψε το 1966 και έχει γίνει ένας από τους ύμνους της αντίστασης των Παλαιστινίων ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.
*Απόδοση του ποιήματος, Γιώργος Χ. Π. (η φωτογραφία είναι αρχείου)