Να δείξουμε το πρόσωπο του τέρατος με δάχτυλο γυμνό

Η σκηνή στην ελληνική βουλή με τον Κασιδιάρη, θα μπορούσε να είναι αφορμή για γέλιο, αν δεν είχαν προηγηθεί οι δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα.

Θα μπορούσε κανείς να γελάσει ή να σηκώσει τους ώμους με ψυχική κούραση και να πει:

“Δεν έχω την πολυτέλεια να φθείρομαι με αυτά.”

Ναι, θα μπορούσε …

Αν δεν είχε αυτό το νύχι στην ψίχα του μυαλού να μην τον αφήνει να ησυχάσει.

Να του θυμίζει ότι οι ίδιες κίτρινες φυλλάδες που τώρα εξοργίζονται και διατρανώνουν τις αντιφασιστικές τους ιδέες, οι ίδιες σκουπιδοεκπομπές με τους παρουσιαστές τους να ντύνονται τώρα όψιμοι αντιφασίστες, ήταν αυτές που έσπειραν και συνεχίζουν να σπέρνουν τον σπόρο του φασισμού στο νωθρό μυαλό των πελατών τους.

Επιλέγω να θυμηθώ ένα σχόλιο που είχα γράψει δυο χρόνια πριν.

"Οι πιο ζωηροί είναι έτοιμοι να ξεχυθούν στους δρόμους της Αθήνας", τίτλος στο χθεσινοβραδυνό δελτίο ειδήσεων ιδιωτικού καναλιού. Μιλάει για ανθρώπους που φύγαν απ’ την κόλαση του πολέμου και φτάσαν στην Ελλάδα, αναζητώντας διέξοδο στην Ευρώπη.

Όταν οι λέξεις χρησιμοποιούνται στοχευμένα ως όργανο φονικής προπαγάνδας. Και το "φονικής" το χρησιμοποιώ πολύ συνειδητά. Τέτοιοι τίτλοι που σπέρνουν τον φόβο οπλίζουν τα χέρια των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής και δίνουν επιχειρήματα σε όλους αυτούς που - στο όνομα του φόβου - στέλνουν στο κοινοβούλιο ναζιστές.

…

Δεν αλλάζω ούτε λέξη.

Κι επιμένω.

Εδώ που φτάσαμε, το μόνο που μένει είναι να δείξουμε το πρόσωπο του τέρατος με δάχτυλο γυμνό.

Ακόμη κι όταν αυτό είναι ντυμένο τα πιο ψευτοδημοκρατικά προσωπεία.