Μαθήματα αμερικανικής δημοκρατίας

Όταν (και εάν) νικήσει η επίθεση (κοινωνική, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική) των αμερικανών και των συνήθων φίλων τους στην Βενεζουέλα, με στόχο “να σωθούν” οι κάτοικοι της πολύπαθης  χώρας από την “συμμορία” του Maduro, σκεφθείτε το μετά. Η ιστορία μας έδωσε πολύτιμα στοιχεία:

ΙΡΑΚ. Το πρόσχημα και η πλύση εγκεφάλου των αμερικανών πολιτών για την δικαιολόγηση της επέμβασης, ήταν τα μαζικά όπλα καταστροφής του Saddam Hussein. Σκοτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες (κυρίως άμαχοι) ιρακινοί, τριάντα χιλιάδες αμερικανοί και φυσικά δεν βρέθηκαν τέτοια τερατώδη όπλα. Η New York Times ζήτησε συγγνώμη για τα ψέμματα στα οποία συμμετείχε μαζί με το Πεντάγωνο. Σήμερα οι πολυεθνικές (κυρίως πετρελαίου) λυμαίνονται την χώρα, ο λαός πεινάει και η χώρα διαμελίζεται.

ΛΙΒΥΗ. Ο “διεθνής τρομοκράτης και καταπιεστής του λαού του” Muammar al-Gaddafi γκρεμίζεται μετά από συντονισμένη δράση ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ και ντόπιων φυλάρχων. Η χώρα με το υψηλότερο, πραγματικά κατά κεφαλήν, εισόδημα στην Αφρικανική Ήπειρο, έχει μετατραπεί σήμερα σε πεδίο μάχης συμφερόντων πολέμαρχων οι οποίοι σφάζουν, βιάζουν και υποδουλώνουν ανθρώπους (ναι πιάνουν σκλάβους!), πουλώντας πάμφθηνα πετρέλαιο στους ιμπεριαλιστές μέντορές τους.

ΒΙΕΤΝΑΜ. Το κύριο επιχείρημα της εμπλοκής των ΗΠΑ ήταν η προστασία των αμερικανών πολιτών οι οποίοι διαβιούσαν στο Νότιο Βιετνάμ. Στα χρόνια του πολέμου σκοτώθηκαν 50.000 αμερικανοί στρατιώτες, εκατοντάδες χιλιάδες βιετναμέζοι και έπεσαν περισσότερες βόμβες από όσες σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τον Β’ ΠΠ. Οι “κομμουνιστικές συμμορίες” δυστυχώς νίκησαν. Στα 44 (σαράντα τέσσερα) χρόνια που μεσολάβησαν από την λήξη του πολέμου έως σήμερα, 0 (μηδέν) αμερικανοί πολίτες ένοιωσαν ότι απειλούνται μέσα ή έξω από το Βιετνάμ.