Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μιλούσε για τη ΔΙΑΥΓΑΣΗ, τη διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι προσπαθούν να σκεφτούν αυτό που κάνουν, και να γνωρίζουν αυτό που σκέφτονται. Αυτό το σκεπτόμενο πράττειν είναι κατ’ εξοχήν η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.
Αλλά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ «δεν έπαψε να είναι χειραγώγηση που αυτοκαταγγέλλεται η ίδια, αφού παραμένει η επιδίωξη από ιδιαίτερα κοινωνικά στρώματα των ιδιαίτερών τους στόχων κάτω από τη μάσκα του γενικού συμφέροντος και με τη χρήση ενός καθολικής φύσεως οργάνου, του κράτους».
Η πολιτική θα μπορούσε «να είναι κάτι άλλο και κάτι περισσότερο από πολιτική, και όχι τεχνική, χειραγώγηση, χρησιμοποίηση της εξουσίας για ιδιαίτερους σκοπούς, κι αυτό στο μέτρο που θα γινόταν η συνειδητή έκφραση των προσδοκιών και των συμφερόντων της μεγάλης πλειονότητας των ανθρώπων».
Αυτό μπορεί να γίνει όταν η πάλη τής υπό εκμετάλλευση τάξης δεν θα είναι η άμυνα των δικών της μόνο συμφερόντων αλλά θα σκόπευε στην κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης (μέσω της δικής της απελευθέρωσης).
