Η βία βολεύει τον Μητσοτάκη

«Ο εφιάλτης(του κορονοϊού) ξεχύνεται από τα τσαντήρια» των Ρομά!» έγραφε η γνωστή φασιστοφυλλάδα.

Η ίδια (ακρο)δεξιά κουλτούρα κατοικεί σήμερα και στο μέγαρο Μαξίμου. Είναι η πολιτική κουλτούρα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη που επιβραβεύει με 600 ευρώ τους αστυνομικούς για τον ζήλο τους να ανοίγουν τα κεφάλια διαδηλωτών, να πυροβολούν στο κεφάλι ανήλικους Ρομά, να χτυπούν αθώους πολίτες, όπως ο Δ. Ινδαρές, να βιάζουν μέσα στα αστυνομικά τμήματα, να βασανίζουν. Κι αυτό την παραμονή της επετείου της εκτέλεσης του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν μπάτσο και την ημέρα που ένας άλλος πυροβόλησε στο κεφάλι έναν 16χρονο Ρομά.  

Ας μην έχουμε αυταπάτες, οι επιθέσεις αυτές δεν είναι οι εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας. Και εντέλλονται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση αυτή δίνει το σύνθημα των επιθέσεων. Αυτή καλλιεργεί τον ρατσισμό και το μίσος εναντίον του διαφορετικού, εναντίον του Άλλου. Αυτή γεμίζει με περιφρόνηση και μίσος το κεφάλι του μπάτσου, απελευθερώνοντας «τα χέρια του που ήταν δεμένα» προκειμένου να χτυπάει στο σταυρό. Είναι η ίδια κουλτούρα που δεν ακούει την έκκληση: "Δεν μπορώ να αναπνεύσω". Είναι η ίδια ματσίλα που πέταξε από τα βράχια την Ελένη Τοπαλούδη και εμπαίζει σήμερα τους βασανισμένους γονείς της. Είναι η ίδια που θρέφει και το τέρας του εθνικισμού.

Η κρατική βία και ο εθνικισμός είναι συστατικά στοιχεία της (ακρο)δεξιάς κουλτούρας και θα παροξύνονται καθώς σταματούν τις διαρροές ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τα άλλα πιο ακροδεξιά πολιτικά μορφώματα. Γι’ αυτό, θα οδεύουμε προς τις εκλογές με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία, με όλο και μεγαλύτερες εθνικιστικές κορώνες…

*Η ασφάλεια, ο νόμος και η τάξη που ήταν μία από τις πολλές λειτουργίες του κυρίαρχου κράτους, έχει γίνει πλέον μία ενιαία λειτουργία του, η “βασική αρχή της κρατικής δραστηριότητας” (Αγκάμπεν, 2002: 1). Κεντρικό ρόλο σε αυτό το παράδειγμα ασφαλείας, ωστόσο, δεν είναι η πρόληψη των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, αλλά η παραγωγή τους - το κράτος έχει συμφέρον στη διατήρηση ενός ορισμένου επιπέδου της διαταραχής, της βίας και της καταστροφής, ακριβώς για να νομιμοποιήσει τις αυξανόμενες εισβολές του στην κοινωνική ζωή. Γι’ αυτό το ίδιο το κράτος συντηρεί τα γκέτο, συνεργάζεται με τις μαφίες τους, η ίδια η αστυνομία διαπλέκεται με το βαρύ έγκλημα και τη «νύχτα». Κι είναι η ίδια η κυβέρνηση που επιχειρεί να ελέγξει αυτή τη σύμπραξη νομιμότητας και παρανομίας, κράτους και παρακράτους με τα διάφορα predator…