Εκπαιδευτικοί ζουν σε σκηνές!

“Όταν μια κοινωνία αμείβει καλύτερα αυτόν που φροντίζει τα υδραυλικά της, από εκείνον που μαθαίνει γράμματα στα παιδιά της, είναι καταδικασμένη να σβήσει”, J.F. Kennedy

Οι νεοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί αμείβονται με 750 ευρώ τον μήνα και οι αναπληρωτές με 850. Όταν πάνε σε νησί (και όχι μόνο) βρίσκονται μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: είτε δεν βρίσκουν σπίτι, είτε τους ζητούν 300 – 400 – 500 ευρώ τον μήνα και συμβόλαιο μόνο για Οκτώβρη – Μάιο (μετά το σπίτι γίνεται “rooms to let” για τουρίστες).

Τι μένει στον εκπαιδευτικό (αλλά και γιατρό, λιμενικό, κ.α.) για νερό, ηλεκτρικό, κοινόχρηστα, θέρμανση, τηλέφωνο, φαγητό, κ.λπ.; Τ ί π ο τ α ! Σε συνθήκες πείνας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΟΣΙΩΘΕΙ με ενθουσιασμό στην εκπαίδευση των παιδιών.

Θα μπορούσαν οι Δήμοι (οι οποίοι συμμετέχουν με τα δημοτικά τέλη στο χρυσωρυχείο που λέγεται τουρισμός) να νοικιάσουν σπίτια από τους ντόπιους χρυσοθήρες και να τα προσφέρουν σε συμβολική τιμή στους δασκάλους των παιδιών τους.

Ας καταλάβουν επιτέλους κάποιοι ότι, αντί να κάνουν ευτυχισμένο τον λογαριασμό της τράπεζάς τους, είναι προτιμότερο να κάνουν ευτυχισμένα μορφωμένα παιδιά και όχι νεόπλουτους κηφήνες...