Δημόσιος Τομέας: για τον λαό, όχι για τους Τζήμερους

Πριν από λίγα χρόνια, ένα βράδυ που ‘βρεχε, όπως θα έλεγε και ο Γούναρης, “εκνευρισμένος και αποφασισμένος”, μπήκα στο αστυνομικό τμήμα του Δήμου Αμαρουσίου, στην Αθήνα και ζήτησα τον αξιωματικό υπηρεσίας. Ήσυχη χωρίς παραβατικότητα βραδιά, πήγα για καταγγελία, κάθισα για κουβέντα. Άρχισα να τον ‘ενημερώνω’ ότι μπορείς να προμηθευτείς φτηνό χασίσι στον σταθμό Αμαρουσίου του ηλεκτρικού, στον πεζόδρομο, ηρωίνη αρκετά καθαρή πίσω από τον σταθμό Ειρήνης και κόκα ψηλά στο Κεφαλάρι.

Τα ‘χασα όταν με διέκοψε και με συμπλήρωσε για τις υπόλοιπες πιάτσες που δεν ήξερα. Όταν προφανώς τον ρώτησα “και η αστυνομία τι κάνει;”, μου απάντησε με ένα πικρό χαμόγελο “Έχω αυτήν την στιγμή 6 αστυφύλακες για το κτίριο και 6 για περιπολία σε μία περιοχή μεγαλύτερη από τη Λάρισα που δουλεύετε κ. Καθηγητά... Οι υπόλοιποι φυλάνε τηλεπερσόνες, πολιτικούς, επιχειρηματίες και λοιπούς επώνυμους, καθώς προφανώς οι Μαρουσιώτες είναι ανώνυμοι”... Αυτό είναι ένα πολύ – πολύ μικρό παράδειγμα για το πώς βλέπει ένα ταξικό Σύστημα τον ρόλο των κρατικών δομών που το ίδιο δημιουργεί (ας μην μιλήσουμε για τον κατασταλτικό ρόλο της αστυνομίας αντί να στέκεται δίπλα στον πολίτη, καθώς το θέμα ξεφεύγει από τα πλαίσια του άρθρου αυτού). 

Δημόσιο με δύο φαινόμενα πρόσωπα, όπως ένας από τους παλαιότερους θεούς των Ρωμαίων, ο Ιανός:

Από την πλευρά (υπερβολικά μεγάλου) τμήματος των πολιτών, Δημόσιο σημαίνει προνόμια, τεμπελιά, ρουσφέτι, καθυστέρηση διεκπεραίωσης, μέτριες έως κακές υπηρεσίες, υπερβολικά πολλά άτομα, κ.λπ., κ.λπ. Αυτό το τμήμα πολιτών ταυτίζει το Δημόσιο μόνο με τα guichets της Εφορίας ή των Υπουργείων ξεχνώντας ότι περιλαμβάνει και σχολεία, πανεπιστήμια, αστυνομία, νοσοκομεία, καθαριότητα, στρατό, μετακινήσεις κ.α. Από πλευράς Συστήματος, το συγκεκριμένο Δημόσιο είναι κατάλληλο, υπέροχο και κάνει τέλεια την δουλειά του! Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι ένα σάπιο Σύστημα και ένας μεταπρατικός αεριτζίδικος ιδιωτικός τομέας χρειάζονται έναν κατάλληλα προσαρμοσμένο Δημόσιο Τομέα για να διαχειριστούν τα συμφέροντά τους (όταν φαινομενικά ο κάθε κ. Τζήμερος το βρίζει, μεταφράστε: άλλαξαν οι καπιταλιστικές συνθήκες δεν μας υπηρετεί σωστά. Απολύστε, προσλάβετε, συνενώστε, καταργείστε, κάντε ότι στο καλό θέλετε, αλλά προσαρμοστείτε στην νέα επιχειρηματική κατάσταση!).

Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι διαχρονικά, όσους αναγκάστηκε το Σύστημα να προσλάβει στο Δημόσιο με διαφανείς διαδικασίες ως οι καλύτεροι, εκτός του ότι σέβονται τον Πολίτη και αγαπούν την δουλειά τους, είναι τελείως ακατάλληλοι και αρνητικοί σε ίντριγκες, ρουσφέτια και υποχωρήσεις στους υψηλά ιστάμενους. Για παράδειγμα, ο Διοικητής ενός Δημόσιου Νοσοκομείου ο οποίος έχει σπουδάσει το αντικείμενο (Hospital Management) νοιώθει ότι αξίζει την θέση και δεν την χρωστά σε κανέναν. Δεν υποχωρεί, ξέρει ότι εάν τον διώξουν θα βρει αλλού δουλειά και νοιώθει διαισθητικά μέσα του ότι ο γραφειοκράτης με τον οποίο πιθανώς να λογομαχεί, γνωρίζει πολύ λιγότερα από τον ίδιο για τις ανάγκες του Νοσοκομείου του.

Αντίθετα (με κάθε σεβασμό στην πραγματική ειδικότητά τους) το “κομματικό στέλεχος”, η κομμώτρια και ο θεολόγος (ναι στο παρελθόν είχαμε και τέτοιους!) βρέθηκαν Διοικητές ελέω Κόμματος και όχι αξίας. Το ψωμί τους εξαρτάται από την δουλοπρέπεια τους και όχι από την τεχνογνωσία τους. Άμα τους διώξουν, πήγαν σπίτι τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ρουσφετολογικές προσλήψεις καθώς εξ’ορισμού δεν άξιζαν την θέση που κατέλαβαν. Οι τελευταίοι είναι αλαζόνες (λόγω ‘μπάρμπα στην Κορώνη’), άχρηστοι και τεμπέληδες (αφού δεν διαθέτουν τα προσόντα της θέσης) και ιδανικοί ρουφιάνοι (χρειάζεστε εξήγηση;).

Εάν παντρέψετε λοιπόν την δουλοπρέπεια ορισμένων και τον κρατικό μηχανισμό, κατάλληλα προσαρμοσμένο στις ανάγκες (όχι στις δικές σας αλλά στης άρχουσας τάξης) θα καταλάβετε γιατί δεν είναι προτεραιότητα του Συστήματος η ποιότητα των σχολείων και των νοσοκομείων σας, η καθαριότητα του δρόμου του σπιτιού σας, η περιφρούρηση της ζωής σας, η μετακίνησή σας, η ταχύτητα διεκπεραίωσης των υποθέσεων σας και η δικαίωσή σας. Απέναντί σας, οι δάσκαλοι, καθηγητές, ιατροί, οδοκαθαριστές, αστυνομικοί, οδηγοί, υπάλληλοι Υπουργείων και δικαστικοί δεν είναι κακοί. Στις περισσότερες περιπτώσεις σας εξυπηρετούν με αυταπάρνηση καθώς είναι σάρκα από την σάρκα μας.

Παρ’ όλα αυτά, ζητάτε λιγότερο Δημόσιο; Το Σύστημα ήδη καλπάζει για να σας ικανοποιήσει,  μην ανησυχείτε! Ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτικές κλινικές με τους καλύτερους γιατρούς, ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί, ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια με τους καλύτερους δασκάλους και καθηγητές. Γειτονιές με δική τους security και καθαριότητα. Εάν δε, έχετε και ‘ειδικές’ επιχειρηματικές ανησυχίες, τότε, αποκρατικοποιήσεις, αποχαρακτηρισμός δασών, ελάφρυνση εργατικού κόστους, νόμιμα lock out με αστραπιαίες διαδικασίες και άλλες κομψές παροχές παρέχονται από μία κρατική μηχανή η οποία δουλεύει μόνο για εσάς, σαν καλοκουρδισμένη ατμομηχανή.

Μία μόνο λεπτομέρεια: δεν φτάνει ο μισθός των 500, 1000, 1500 μηνιαίως για να δικαιούστε να ζητάτε λιγότερο δημόσιο. Χρειάζεται να εκμεταλλεύεστε ένα ελάχιστο αριθμό ανθρώπων για να αποκτήστε αυτά τα προνόμια.

Ζητάτε περισσότερο Δημόσιο; Πήρατε παράδειγμα, ακόμη και από αστικά κράτη, όπως η Γαλλία, όπου το Δημόσιο λειτουργεί συγκριτικά με εδώ, καλύτερα; Περνάτε για τρελλό το Σύστημα να σας το δώσει; Δεν θα σας πω να λαδώνετε λιγότερο και να καταγγέλλετε περισσότερο, γιατί θα με πείτε αιθεροβάμονα  καθώς με την παρούσα κατάσταση, για το πρώτο υποχρεώνεστε και για το δεύτερο φοβόσαστε. Θα σας πω απλά παλέψτε πολιτικά, συνδικαλιστικά, κοινωνικά, να αυξηθούν οι θέσεις στο Δημόσιο, να μην διαλυθεί η Παιδεία και η Υγεία και να επιλέγονται οι κατάλληλοι δημόσιοι λειτουργοί.

Όσο βελτιώνεται το Δημόσιο, όσο υπηρετεί καλύτερα τις λαϊκές ανάγκες, τόσο θα αυτοελέγχεται εσωτερικά και θα ελέγχεται εξωτερικά για την ποιότητα των υπηρεσιών του, τόσο οι εντός θα νοιώθουν το βάρος της αποστολής τους, τόσο οι εργαζόμενοι θα νοιώθουν στην καθημερινότητά τους την ανταποδοτικότητα των φόρων τους. Η δική σας/μας πάλη θα καταστήσει το Δημόσιο πιο ευέλικτο, πιο παραγωγικό και αποδοτικό όχι μόνο απέναντι στον απλό πολίτη αλλά και στον σοβαρό επιχειρηματία. Θα ευνοηθεί ο παραγωγός, εκείνος που έχει στήσει την επιχείρηση του με επιστημονικό τρόπο και αυτός που παντρεύει τεχνολογία, διαφάνεια, προσλήψεις, τακτική πληρωμή μισθών και εισφορών, εξαγωγές και επενδύσεις.

Αυτού του είδους οι επιχειρηματίες όταν θέλουν να αναπτύξουν δραστηριότητα σε υπηρεσίες τις οποίες διαχρονικά και παραδοσιακά προσφέρει το Δημόσιο το πράττουν με σεβασμό και συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά. Όλοι αυτοί θέλουν ταχύ, αποτελεσματικό και παρόν Δημόσιο. Αντίθετα, θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο οι τουρίστες του Παναμά, οι φούσκες, όσοι δεν καταβάλλουν τις εισφορές στο ΙΚΑ, οι χρήστες λιπαντικού ελαιολάδου και οι ‘αρπαχτές’. Όλοι αυτοί θέλουν αργό, δυσκίνητο και όσο το δυνατόν περισσότερο απόν Δημόσιο.

Το κυριότερο: Ένα κρατικός μηχανισμός ο οποίος θα αλλάζει κάτω από την λαϊκή πίεση τους προσανατολισμούς του, λειτουργεί σαν καταλύτης για να συνειδητοποιούν οι απλοί άνθρωποι την δύναμή τους αλλά και το πραγματοποιήσιμο των ονείρων τους. Θα οδηγήσει σε ποιο ώριμες καταστάσεις όπου το Κράτος νομοτελειακά θα ανατραπεί προς όφελος της Πολιτείας.