Αρντένγκο Σόφφιτσι (*): «Συγχρονίες και λυρικοί χημισμοί»

Αεροπλάνο

Το άπειρο έχει ένα άρωμα ώριμου φρούτου

Μπενζίνας

Μεριών βυζιών μαλλιών που μόλις χτενιστήκαν μετά το ντους

Της λατρευτής μου αμασκάλης

Τη φλογερή ψυχρότητα του καρπουζιού που έμεινε πολύ μες το  πηγάδι                                                                          

Φιλώ τη μήτρα του σιωπηλού στερεώματος

Οι μουσικοί σπινθηρισμοί που διαστίζουν το ξέφρενο βουητό τις έλικας  και

                                                                                  [του κυλίνδρου

Είν’ η ηχώ από το σφύριγμα των πουλιών που πιο ψηλά βρεθήκαν

Πλέω μες στο απόλυτο πατρίδα μου και θα ‘θελα να λησμονήσω το σώμα που

                                                                             [μας ακολουθεί παντού

Το μαθηματικό τύπο της λιβελούλης πού ‘ναι το πεπρωμένο μου

Την ιστορία μου και τα δικά σας τελευταία ανθρώπινα ραδιοτηλεγραφήματα

(Μετάφραση: Φοίβος Γκικόπουλος)

(*) Γεννήθηκε και πέθανε στην επαρχία της Φλωρεντίας (1879-1964), ζωγράφος. Η διαμονή του στο Παρίσι τον οδήγησε στον κυβισμό, που πρώτος μετέφερε και διέδωσε στην Ιταλία. Προσχωρεί στον φουτουρισμό και ιδρύει το λογοτεχνικό περιοδικό Lacerba (1913-1915).